Η γύμνια του ΠΑΣΟΚ και οι 12 απόστολοι

Στην χτεσινή εκπομπή Ανατροπή του Γιάννη Πρετεντέρη (5/12/11),η Λούκα Κατσέλη βλέποντας τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ να αγγίζουν τον πάτο αναρωτιόταν ποιο ποσοστό των αναποφάσιστων είναι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης ξαφνικά σε δηλώσεις του στον τύπο και στην

τηλεόραση θυμήθηκε πως το ΠΑΣΟΚ πρέπει να βρει ξανά τους χαμένους δεσμούς με την κοινωνία και πως επιβάλλεται αλλαγή εξουσίας στο κόμμα. Ο Χάρης Καστανίδης μαζί με άλλους 11,ως σαν τους 12 αποστόλους,έδωσε στην δημοσιότητα ένα κείμενο, το οποίο το συνυπογράφουν και οι 12, με θέμα την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην κεντροαριστερά και εκφράζοντας ανοιχτά την στήριξη τους στον ΓΑΠ.

Τρία γεγονότα με πολύ κοντινή χρονική διάρκεια μεταξύ τους,που σκιαγραφούν με τον πιο γλαφυρό τρόπο την απόγνωση των “σοσιαλιστών”πολιτικάντηδων μιας και νιώθουν το ναυάγιο να φτάνει όλο και πιο κοντά. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς,με γνώμονα πρακτικές του παρελθόντος,θέλουν να πιστεύουν πως μια μεγάλη μερίδα των αναποφάσιστων θα γυρίσει πίσω,όπως το πρόβατο στο μαντρί. Τα δεδομένα όμως έχουν αλλάξει και όλοι αυτοί οι φορείς της χυδαίας πολιτικής δεν το έχουν καταλάβει. Η μόνη πολιτική που έχει μάθει να ασκεί το ΠΑΣΟΚ και η μόνη που θα μπορούσε να το σώσει από τον όλεθρο είναι η πολιτική της μίζας και του ρουσφετιού. Τα λεφτά όμως δεν υπάρχουν και τούτο είναι που τελικά απογυμνώνει το “κίνημα”.

Το πολιτικό αυτό μόρφωμα,το ΠΑΣΟΚ δηλαδή,δεν είχε ποτέ κάποια πολιτική ιδεολογία. Εκμεταλλευόμενο την φαγωμάρα της αριστεράς,τα εύκολα συνθήματα και την απέχθεια του λαού προς την δεξιά μετά την χούντα αναρριχήθηκε στην εξουσία με μοναδική ατζέντα το ψέμα και τον πακτωλό χρημάτων που ήταν διατεθειμένο να μοιράσει.

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια το κίνημα αυτό “τραβεστί” ελίχθηκε από ιδεολογία σε ιδεολογία και από διάφορους πολιτικούς χώρους αλιεύοντας ψηφοφόρους και επιβιώνοντας κάθε φορά. Η επιβίωση του δε επιτυγχανόταν μέσω της απόλυτης αποχαύνωσης του λαού,τον οποίο φρόντιζε να τον ταΐζει ευρωπαϊκό χρήμα και δίνοντας του την ελπίδα ενός διορισμού στο Δημόσιο. Με αυτό τον τρόπο εξαγόραζε την σιωπή και την ανοχή του λαού. Το πολιτικό αυτό μόρφωμα κατόρθωσε

να διατηρηθεί στην εξουσία τόσα χρόνια διότι στόχευσε στα πιο ταπεινά ένστικτα του ανθρώπου.

Τα ψέμματα όμως τελείωσαν και τώρα το ΠΑΣΟΚ έρχεται αντιμέτωπο με τις πράξεις του. Όχι μόνο των τελευταίων δυο ετών αλλά της συνολικής καταστροφικής και φαύλης διαδρομής του στο πολιτικό προσκήνιο. Η Κατσέλη, ο Χρυσοχοίδης και οι “12 απόστολοι” ήταν και αυτοί φορείς της πολιτικής του κόμματος,ψήφισαν τα νομοσχέδια και στήριξαν την πολιτική ατζέντα του ΠΑΣΟΚ. Είναι υπεύθυνοι για όλη αυτή την κατάσταση και όμως συμπεριφέρονται ως σαν ξύπνησαν από κώμα.

Είναι δε τόσο φαιδροί και σιχαμένοι που την στιγμή που ο κόσμος υποφέρει,η ανεργία εκτοξεύεται στα ύψη και το κράτος πρόνοιας εξαφανίζεται,αυτοί λειτουργούν με μικροπολιτικά συμφέροντα και ελπίζοντας σε βραχύβιες εκλογικές νίκες. Νομίζω πως ο λαός,που ορισμένες φορές είναι σοφός το έχει θέσει με τον πιο εύστοχο τρόπο. Κυρία μου και κύριοι του ΠΑΣΟΚ εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται.

Το πιο εξοργιστικό όμως τελικά και αυτό που αποδεικνύει περίτρανα το ανύπαρκτο πολιτικό τους ήθος είναι η πρόθεση τους να προσεγγίσουν την αριστερά ξανά. Μάλιστα η Λούκα Κατσέλη έκανε ήδη νύξη στη ίδια εκπομπή στον Κουβέλη για συνεργασία με τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς. Το θράσος τους ειλικρινά ξεπερνά κάθε όριο. Αφού εκμεταλλεύτηκαν την αριστερά,την χρησιμοποίησαν όσο τους συνέφερε και μετά την φτύσαν,τώρα που βλέπουν την καταστροφή να έρχεται και ορμώμενοι από την κουτοπονηριά που τους διακρίνει θυμήθηκαν τις γέφυρες επικοινωνίας. Λογικό,αφού η αριστερά συναθροίζοντας τα ποσοστά της αποτελεί πλέον την πρώτη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα. Μου φέρνουν δε στο μυαλό την εικόνα των γυναικών που κάνουν κονσομασιόν,οι οποίες το κάνουν για να ζήσουν και έχουν πολύ περισσότερη αξιοπρέπεια από δαύτους,και πλησιάζουν τους πελάτες στα μπαρ που δουλεύουν για να τις κεράσουν κάνα ποτό.

Το ΠΑΣΟΚ προφανώς,και το εύχομαι, μετρά τις τελευταίες του μέρες. Η ήττα θα είναι βαριά και ο κόσμος πλέον δεν θα μπορεί ούτε να ξεχάσει,ούτε να συγχωρήσει. Το ΠΑΣΟΚ δεν είχε ποτέ πολιτική ατζέντα,δεν άσκησε σοβαρή πολιτική και επιβίωσε όσο καιρό έρεε χρήμα στην Ελλάδα.

Πλέον όμως ο βασιλιάς είναι γυμνός......

Επόμενη στάση-Αριστερά

Τις τελευταίες μέρες νομίζω πως απογυμνώθηκε το πολιτικό σύστημα και ειδικότερα οι τακτικές των δύο μεγάλων κομμάτων. Δυο κομμάτων που βάζουν μπροστά τις μικροκομματικές τους επιδιώξεις και αδιαφορούν για το πιο σημαντικό,που είναι η σωτηρία της πατρίδας. Ίσως όμως το μοναδικό στο οποίο συμφωνούν και οι δυο είναι πως επιθυμούν μια αριστερά πολυδιασπασμένη.

Σε μια τελευταία δημοσκόπηση για την εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στα ποσοστά του πριν από το 1980,ήτοι 15% ,η Νέα Δημοκρατία 22,5%,το ΚΚΕ 7,8%,ο ΣΥΡΙΖΑ 5,3%,η ΔΗΜΑΡ 3,7%,η ΔΗΣΥ 2,4%,οι Οικολόγοι Πράσινοι 2,3% ,το Άρμα Πολιτών 1,6% και το ΛΑΟΣ 5,7%. Εάν συγκεντρώσουμε τα ποσοστά των 3 αμιγώς αριστερών κομμάτων,δηλαδή του ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ έχουμε ένα ποσοστό της τάξης του 16,8% χώρια τα κόμματα όπως το Άρμα Πολιτών που έχουν αριστερές τάσεις. Μια αριστερά ενωμένη την συγκεκριμένη περίοδο θα μπορούσε όχι μόνο να αποτελέσει αξιωματική αντιπολίτευση στην επόμενη βουλή αλλά και πιθανότατα κυβέρνηση. Σενάριο φανταστικό; Ίσως μερικά χρόνια πριν ναι αλλά πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν χάσει το έρεισμα τους στον λαό. Κανείς πλέον,πέρα από τον στενό πολιτικό πυρήνα ή τους αφελείς,δεν μπορεί να πιστέψει πως έχουν κάποιο σχέδιο για την έξοδο από την κρίση ή πως ενδιαφέρονται για τον λαό. Μάλιστα τα τελευταία γεγονότα αποδεικνύουν πως και οι δύο αρχηγοί είναι μαριονέτες στα χέρια των Μερκοζί με την μόνη διαφορά πως ο κ. Σαμαράς επειδή δεν κυβερνά μπορεί να προσποιείται πως είναι αντίθετος στα σχέδια των εταίρων μας. Γιαυτό άλλωστε δεν βάζει την υπογραφή του για τα μέτρα εποφθαλμιώντας τα αυξημένα ποσοστά που του δίνουν το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις. Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη μεριά βλέποντας την καταστροφική του πορεία και το τέλος του να έρχεται προσπαθεί να γαντζωθεί στην εξουσία και να μετριάσει τις ανεπιθύμητες αντιδράσεις μιας εκλογικής ήττας.

Είναι πολύ εύκολο να αρχίσουμε να μιλάμε για το τέλος του δικοματισμού,άλλωστε είναι μια κουβέντα που σέρνεται εδώ και χρόνια λειτουργώντας περισσότερο ως ασκήσεις θάρρους και επιβίωσης των μικρών κομμάτων. Όμως πλέον αυτή η κουβέντα αποκτά βάση και ισχυρό πλεονέκτημα. Τα δύο “μεγάλα” κόμματα πλέον δεν συγκεντρώνουν ούτε καν το 40 %,δηλαδή συνεργαζόμενα θα τους ήταν αδύνατον να σχηματίσουν αυτόνομη κυβέρνηση. Κάτι τέτοιο αποτελει μοναδική ευκαιρεία για την αριστερά για να περάσει μπροστά. Οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των κομμάτων είναι πολλές όμως πρέπει τα κόμματα της αριστεράς να φύγουν απο την θεωρία και να περάσουν στην πράξη. Ειδικότερα το ΚΚΕ που έχει θέσει τον εαυτό του ως έναν κομματικό σχηματισμό που δέχεται την ψήφο δυσαρέσκειας. Ένα κόμμα όμως δεν μπορεί να ανέβει στην εξουσία επειδή απλά μάζεψε τους δυσαρεστημένους αλλά διότι έχει πρόγραμμα και όραμα για το μέλλον.

Κατανοώ βέβαια την αριστερά,έχασε την ταυτότητα της ή μάλλον της την έκλεψε το ΠΑΣΟΚ για να μπορέσει να ανέβει στην εξουσία. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα πέρα από τον πλούτο που λεηλάτησε,καταχράστηκε και κάθε σύνθημα και ιδεολογία της αριστεράς και έχοντας στο τιμόνι έναν λαοπλάνο και φιλόδοξο αρχηγό τράβηξε δίπλα του ψηφοφόρους αριστερούς που επιθυμούσαν να βρεθεί στο τιμόνι της χώρας ένα κόμμα που να τους εκφράζει. Και το ΠΑΣΟΚ φρόντισε να ανταμείψει τον κόσμο σπαταλώντας εκατομμύρια για ρουσφέτια και βολέματα των ψηφοφόρων του. Η αριστερά λοιπόν μπροστά στον τυφώνα Παπανδρέου στάθηκε ανίσχυρη,φοβισμένη αλλά και σίγουρα πολύ θυμωμένη και ήταν αυτός ο θυμός που οδήγησε στην οικουμενική κυβέρνηση του 89,στην συνεργασία με την δεξιά αλλά και στα λαϊκά δικαστήρια. Αυτό όμως ήταν λάθος γιατί το ΠΑΣΟΚ τότε ήταν πολύ δυνατό,ο κόσμος πολύ χορτασμένος από χρήμα και ο Παπανδρέου εθνικός ήρωας. Της στοίχισε αυτή η εκδικητική συμπεριφορά όπως στοίχισε και στην ανανεωτική αριστερά η προσκόλληση στο ΠΑΣΟΚ θέλοντας να αυξήσει την επιρροή της στον λαό. Η μόνη φορά που φάνηκε πως υπάρχει ελπίδα μετά από καιρό ήταν όταν οι δημοσκοπήσεις δίναν διψήφια ποσοστά στον ΣΥΡΙΖΑ όμως και εκεί πέρα από το βρώμικο παιχνίδι της Ν.Δ.,την απειρία του κ. Τσίπρα να διαχειριστεί τον πόλεμο που δεχόταν,είχε να δεχτεί ένα χτύπημα κάτω από την μέση με το ΚΚΕ να του επιτίθεται φοβούμενο την επιρροή που αποκτούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στο εκλογικό σώμα.

Τέτοιες συμπεριφορές σαν αυτή του ΚΚΕ είναι ανεπίτρεπτες και διασπαστικές,δεν προσφέρουν τίποτα παρά μόνο βοήθεια στα δυο μεγάλα κόμματα. Και ίσως αυτός είναι ο λόγος που η κ. Παπαρήγα για πρώτη φορά από το βήμα της βουλής ξεχώρισε τους κουκουλοφόρους από το ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που χρειάζεται να κάνει η αριστερά είναι να βρει αυτά που την ενώνουν,διαφορές θα υπάρχουν πάντα,να παρουσιάσει ρεαλιστικές λύσεις,να δείξει ότι έχει πρόγραμμα και σταματήσει να τρώγεται μεταξύ της. Διότι στο τέλος δεν θα έχουν χωρίσουν τίποτα παραπάνω από τα κομμάτια μιας διαλυμένης χώρας

Η βλακεία που κατοικώ

Ερχόμενος προς το σπίτι το μυαλό μου είχε γεμίσει ιδέες και σκέψεις για τις πολιτικές εξελίξεις. Προσπαθούσα να βρω,όπως και όλοι μας,τους λόγους που αυτή την δεδομένη στιγμή ο πρωθυπουργός αποφάσισε να προχωρήσει στην διενέργεια δημοψηφίσματος. Δίχως να μπορώ να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα είδα έναν “πολιτισμένο”,”Ευρωπαίο” Έλληνα πολίτη να περνά με κόκκινο ακολουθούμενο από έναν οδηγό μηχανής,και τότε η σκέψη μου άλλαξε και επικεντρώθηκε μόνο σε μια απόφαση. Να γίνει το Δημοψήφισμα εδώ και τώρα. Δεν μας αξίζει να ανήκουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια και ούτε υπήρξαμε ποτέ κάτι παραπάνω από βλάχοι,βαλκάνιοι. Οι Έλληνες δεν αξίζουν καμία βοήθεια,αποτελούν φύρα για το σύνολο της Ευρώπης και ντροπή για τον τόπο αυτό. Ξέρω πως αυτή την στιγμή ο θυμός είναι που μιλάει,όμως δεν τρέφω καμία εκτίμηση στο πρόσωπο του λαού μας. Και αυτοί που μας κυβερνούν αποτελούν αντανάκλαση του εαυτού μας. Σε μια από τις πλέον κρίσιμες στιγμές της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας τρώγονται σαν τα κοκόρια,ονειρεύονται θέσεις και αυτόνομες κυβερνήσεις και συμπεριφέρονται σαν την μπάντα του Τιτανικού που συνέχιζε να παίζει ενώ το πλοίο βυθιζόταν.

Ως λαός δεν σεβαστήκαμε το παρελθόν μας,δεν υπήρξαμε ούτε στο ελάχιστο πολιτισμένοι,αναπτύξαμε την κουτοπονηριά μας στο έπακρο και πιστέψαμε πως θα μπορούσαμε από την μία να αρμέγουμε συνέχεια την ιερή αγελάδα και από την άλλη να λοιδορούμε τους εταίρους μας. Σαφώς τα πάντα δεν είναι μαύρο-άσπρο,οι κυβερνήσεις των ισχυρών μελών της Ε.Ε. έχουν παίξει βρώμικο παιχνίδι αρκετές φορές,όμως κατάφεραν μέσα στα χρόνια να χτίσουν κοινωνίες που σέβεται ο ένας τον άλλον,που η δικαιοσύνη σε ένα βαθμό λειτουργεί,όπου η παιδεία δεν αποσκοπεί μόνο στην εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Εδώ προτιμήσαμε να διατηρήσουμε την επαρχιώτικη νοοτροπία,να παριστάνουμε τους Ευρωπαίους. Και γιατί όχι άλλωστε,τόσα χρόνια πουλάμε μούρη με τους κόπους άλλων,τα επιτεύγματα των προγόνων μας και νοιώθουμε υπερήφανοι που αποτελούμε το αποτέλεσμα κένωσης αυτού του τόπου. Μια χώρα με μια τέτοια γεωπολιτική θέση,με μια τόσο σημαντική ιστορία δεν αξίζει να κατοικείται από τιποτένιους,και επειδή αυτό ακριβώς είμαστε ας γυρίσουμε πίσω στην δραχμή,πίσω σε αυτό που γνωρίζουμε καλύτερα,στα κουρέλια που μας κάναν και όχι στα ρούχα που έπρεπε να φορέσουμε γιατί πολύ απλά αυτό μας αξίζει. Μια βαλκανική περιθωριοποιημένη χώρα με μίζερους,αμόρφωτους και ανίκανους πολίτες.

Ίσως να ακούγεται σκληρό και μπορεί ορισμένοι να θεωρήσουν πως δεν είμαστε όλοι έτσι αλλά νομίζω ότι πλανόμαστε οικτρά. Ας γυρίσουμε γύρω μας να δούμε την πραγματικότητα,την φτήνια,την αδιαφορία,την έλλειψη σεβασμού που μας διακατέχει. Και πως τώρα στα δύσκολα αποφασίζουμε να την κάνουμε παρά να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι.

Σίγουρα ο δρόμος του ευρώ είναι δύσκολος,χρειάζεται θυσίες και πολύ κόπο όμως το μέλλον βρίσκεται στην συνεργασία και όχι στην διάσπαση της Ε.Ε.. Η σημερινή κατάσταση θα πρέπει να δώσει το σήμα στις κυβερνήσεις των χωρών-μελών πως η Ευρώπη έχει ανάγκη από μια ολοκληρωτική ένωση και όχι απλά από μια νομισματική,άλλωστε τον παρελθόν της Γηραιάς Ηπείρου έχει αποδείξει πως δεν είναι δύσκολο να αποσταθεροποιηθούν τα πράγματα και να οδηγηθούμε σε εφιαλτικά σενάρια. Γιαυτό είναι σημαντικό να κάνει πέρα η κάθε χώρα το προσωπικό της συμφέρον και να κοιτάξει το γενικό καλό αποσκοπώντας σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση εστιασμένη στους πολίτες και όχι στην κερδοφορία των τραπεζών.

Άντε τώρα να εξηγήσεις όλα αυτά στον Έλληνα που έχει μάθει να κοιτάει την πάρτη του και να σκέφτεται μόνο με γνώμονα το συμφέρον του. Τα κακόμοιρα τα ζα όσο και να τα χτυπήσεις,αυτά δεν μαθαίνουν. Τελειώνοντας θα ήθελα να κλείσω με λίγους στίχους από ένα παλιό κομμάτι του Σαββόπουλου

Μελαμψές φυλές /κοντοπόδαρες /Σειλινοί του κράτους /που ξερνάει και να `τους /τσιφτετέλληνες /με γονείς ληστές /των συντρόφων τους θύτες /για ανμηστία αλήτες /τώρα διοικητές/Κράτος ασυστόλων /και πεσμένων κώλων /Κωλοέλληνες 

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα 30 αργύρια

Τον τελευταίο καιρό μου έχει δημιουργηθεί η αίσθηση πως ο ΣΎΡΙΖΑ είναι πίσω από τα πάντα. Έχουν προφανώς διασυνδέσεις με τον αραβικό κόσμο,έφεραν τα πάνω κάτω στην Αίγυπτο,συνεργάζονται με τα Wiki leaks και προφανώς βρίσκονται πίσω από κάθε επανάσταση και εξέγερση που παίρνει χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο. Οπότε είναι λογικό ότι με τόση δύναμη που έχουν στα χέρια τους ήταν “παιχνιδάκι” να σταματήσουν την παρέλαση στην Θεσσαλονίκη.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε απόλυτη κατάρρευση,σύγχυση και πανικό. Μάλιστα για να καταφέρει να επιβιώσει,ανασύρει “όπλα” του παρελθόντος που είχαν αποτέλεσμα. Μόνο που πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Ο ΣΎΡΙΖΑ αποτέλεσε τον τέλειο αποδιοπομπαίο τράγο τον Δεκέμβριο του 2008. Ήταν τότε που η κοινωνία αποχαυνωμένη ακόμα αδυνατούσε να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος που υπέβοσκε. Η φούσκα δεν είχε σκάσει και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θέλοντας να καλύψει την ανυπαρξία της αλλά και το ηφαίστειο που έβραζε,αποφάσισε να παίξει το “σίγουρο” χαρτί,τον άσσο στον μανίκι της. Και τι πιο ιδανικό απο το να φορτώσεις τα έκτροπα στην Αριστερά και ειδικότερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος αντικρίζοντας την εικόνα μιας Αθήνας παραδομένης στις φλόγες,δεν μπορούσε να συλλάβει με το μυαλό του τι ήταν αυτό που ωθούσε νεαρούς να καταστρέφουν τράπεζες , βιτρίνες πολυκαταστημάτων και να καίνε το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Άλλωστε όταν ακόμα ζεις το “Ελληνικό Όνειρο” της επίπλαστης ανάπτυξης σου είναι δύσκολο να κατανοήσεις τέτοιες πράξεις έντονης βίας. Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν πέτυχε τον στόχο της και καταβαράθρωσε τον ΣΎΡΙΖΑ από διψήφια ποσοστά σε μονοψήφια. Βέβαια οι “φωστήρες “ της γαλάζιας πολυκατοικίας είχαν και συμπαραστάτες και μάλιστα από τον αριστερό χώρο. Το ΚΚΕ έπαιξε ένα βρώμικο και κοντόφθαλμο παιχνίδι. Υποστήριξε εμμέσως πλην σαφώς αυτές τις θεωρίες

περί σύνδεσης του ΣΎΡΙΖΑ με τους κουκουλοφόρους φοβούμενο την περιθωριοποίηση του και τα αυξημένα ποσοστά του ΣΎΡΙΖΑ. Και το κόλπο έπιασε,ο κόσμος έστρεψε την προσοχή και την οργή του “συνήθεις” υπόπτους και η εξουσία συνέχιζε να σφυρά αδιάφορα.

Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν αποφάσισε να ακολουθήσει την ίδια πολιτική θέλοντας να υποδαυλίσει τα επεισόδια και την ματαίωση της παρέλασης στην Θεσσαλονίκη θέτοντας τον ΣΎΡΙΖΑ υπεύθυνο και πάλι. Μα πραγματικά εάν ένα κόμμα είχε τόση δύναμη θα βρισκόταν τώρα στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ μέσα στην αλαζονεία του δεν μπορεί ή δεν θέλει να δει τα λάθη του,να αναγνωρίσει την πίεση που ασκεί στον λαό και συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως σαν μια ακόμα Μαρία Αντουανέτα.

Διότι πλέον ο κόσμος δεν “τσιμπάει” μιας και βλέπει τον εαυτό τους στις εικόνες που προβάλλονται στην τηλεόραση,του ζητείται να πιεστεί,και σε ένα βαθμό ορθώς,δίχως όμως η κυβέρνηση να αναλαμβάνει τις ευθύνες της ή να δίνει πρώτα αυτή το καλό παράδειγμα.

Πέρα από κάποια έκτροπα που είναι κατακριτέα δεν είναι ο ΣΎΡΙΖΑ που αντιδρά αλλά το σύνολο του πληθυσμού που δεν βλέπει τέλος στο μαρτύριο του,καλείται να πληρώσει τον συνολικό λογαριασμό μόνος του,και από την άλλη μεριά έχει μια κυβέρνηση που αρνείται να ματώσει και θεωρεί ως επιτυχία τον απόλυτο εξευτελισμό της χώρας και την πτώχευση της. Σαφώς φταίμε και έχουμε μερίδιο ευθύνης μιας και κάναμε τα στραβά μάτια τόσα χρόνια, όμως δεν ήμασταν μόνοι μας σε αυτό. Συνολικά και τα δυο κόμματα εξουσίας ευθύνονται που βούλιαξαν μια ολόκληρη χώρα αφήνοντας μια κοινωνία να εθιστεί στην ανομία. Έσπειραν ανέμους και τώρα θερίζουν θύελλες αλλά παρόλαυτα δεν έχουν το σθένος να αποδεχτούν την αποτυχία τους.

Ο ΣΎΡΙΖΑ όπως και η αριστερά στο σύνολο της θα πρέπει να παρουσιάσει ένα σοβαρό πολιτικό πρόγραμμα με θέσεις,δράσεις και να αφήσει στην άκρη την διχόνοια ή τον ρόλο του κριτή. Είναι καιρός να αρπάξουν την ευκαιρία στα χέρια τους πριν προλάβει να το κάνει η ακροδεξιά. Το ΠΑΣΟΚ έχει εξαντλήσει πια τον ρόλο του και είναι έτοιμο να περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όχι για αυτά που πέτυχε αλλά για όσα απέτυχε να κάνει. Με ψέμματα βρέθηκε στην εξουσία τότε,με ψέμματα βρέθηκε και πριν δυο χρόνια. Χωρίς πρόγραμμα,πιστεύοντας πως θα μπορούσε να ακολουθήσει την λαϊκίστικη πολιτική του 80,και να την βγάλει καθαρή αποδεικνύοντας πως απλά αποτελεί εκπρόσωπο τύπου της Ε. Ε.στην Ελλάδα. Το μόνο ίσως που θα το έσωζε θα ήταν ,πέρα από το να ματώσουν επιτέλους όλα τα γαλαζοπράσινα παιδιά, να ζητήσει μια ειλικρινή συγγνώμη για όλα τα δεινά που έχει φέρει στην χώρα και να πάψει να βρίσκει ενόχους για εγκλήματα που έχει διαπράξει το ίδιο. Εκτός και εάν θέλουν να μας πείσουν πως και ο Ιούδας ήταν μέλος του ΣΎΡΙΖΑ......

Το τέλος της "αθωότητας"

Προς μεγάλη μου λύπη το τελευταίο διάστημα καταλήγω στο συμπέρασμα πως είμαστε γελοίος ως λαός. Κοιτάζω γύρω μου και δεν βλέπω κανένα υπερήφανο λαό,όπως θέλουμε να πιστεύουμε. Με αφορμή δε τις τελευταίες εξελίξεις του κουρέματος του χρέους και των συζητήσεων για μια μόνιμη επιτροπή από την Ευρωπαϊκή Ένωση εγκατεστημένη στην Ελλάδα,ξύπνησαν τα εθνικιστικά φαντάσματα. Δεν δεχόμαστε να είμαστε υπό επιτήρηση αλλά δεν μας ενοχλούσε τόσα χρόνια που δανειζόμασταν χρήματα για δήθεν ανάπτυξη και τα τρώγαμε σε ρουσφέτια,αμάξια,κουμπάρους, λίμνες και γαλαζοπράσινα παιδιά. Η εθνική κυριαρχία έχει παραδοθεί εδώ και χρόνια από όλους αυτούς που επένδυσαν στα τζιπ και όχι στην τεχνολογική ανάπτυξη. Διότι προδότης είναι και αυτός που υποθηκεύει το μέλλον μιας χώρας,καταναλώνοντας ξένο χρήμα μόνο για ιδίων όφελος.

Προδότης είναι όποιος επιμένει να καλλιεργεί εθνικιστικό μίσος συντηρώντας τις βιομηχανίες όπλων και στερώντας χρήματα από την παιδεία και την κοινωνική πρόνοια και ειδικότερα για μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θυμάμαι μικρός πως αυτό που μας έκανε να νοιώθουμε ασφάλεια ως Έλληνες ήταν η ένταξη μας στην ΕΟΚ. Πιστεύαμε μάλιστα πως δεν υπήρχε περίπτωση να μας επιτεθεί η Τουρκία αφού ήμασταν Κράτος-μέλος μιας τόσο ισχυρής συμμαχίας. Και όμως τόσα χρόνια μετά η Ελλάδα συνέχιζε να ξοδεύει το 4% του ΑΕΠ ήτοι δηλαδή 14.000.000.000! Ένα συνεχιζόμενο έγκλημα εις βάρος ενός ολόκληρου λαού. Και όμως όποτε έβγαινε κάποιος και μίλαγε για μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων τον κατηγορούσαν ως προδότη του έθνους,τουρκόφιλο,πράκτορα και άλλα γελοία. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι τώρα που υποκινούν θέματα για επιστροφή στην δραχμή,θέτουν κόκκινες γραμμές στοχεύοντας στην διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτος,αναχαιτίζοντας κάθε προσπάθεια εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας. Είναι εκείνοι που ως άλλοι μαυραγορίτες θα υφαρπάξουν την περιουσία του κόσμου για μια(κυριολεκτικά)φρατζόλα ψωμί. Το τραγικό όμως είναι πως ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού βλέπει με καλό μάτι μια τέτοια προοπτική,θέλει δηλαδή να επιστρέψει σε ένα αδύναμο και ανίσχυρο νόμισμα,σε μια κρατικοδίαιτη οικονομία,σε ένα τριτοκοσμικό κοινωνικό περιβάλλον.

Φαντάζει στο μυαλό του ιδεατό το σενάριο μιας χώρας που έχει παρέλθει,μιας κατάστασης που μας οδήγησε εδώ. Και η απορία μου είναι η εξής,αυτοί δεν είναι προδότες; Δεν είναι προδότης όποιος δέχθηκε όλα αυτά τα χρόνια το ρουσφέτι,την σπατάλη,την ανομία οδηγώντας την χώρα στην πτώχευση και διαλύοντας μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων στερώντας κάθε όνειρο. Προδότης δεν είναι όποιος καλοβλέπει την επιστροφή σε ένα απαξιωμένο σύστημα ακόμα και όφελος να μην έχει,μόνο και μόνο από ανασφάλεια;

Φτάνοντας στα 34 μου είναι πρώτη φορά που νοιώθω εγκλωβισμένος,αισθάνομαι σαν κάποιος να μου έκοψε τα πόδια και να ξύπνησα μια μέρα ανίκανος να περπατήσω,να τρέξω,να ζήσω την ζωή μου. Και είναι όλες εκείνες τις φορές που θυμώνω με την γενιά μου διότι είδε το τυρί αλλά δεν είδε την φάκα. Πιο πολύ όμως θυμώνω με όλους αυτούς τους προδότες που έχτισαν,συντήρησαν και βολεύτηκαν μέσα σε αυτό το σάπιο,πρόστυχο και άρρωστο κατεστημένο.

Η εποχή που ζούμε είναι κρίσιμη,είναι εποχή αποφάσεων όχι μόνο για τα οικονομικά αλλά και για εμάς τους ίδιους. Είναι επιβεβλημένο να καθορίσουμε τι θέλουμε ως λαός και εδώ έγκειται ο χαρακτηρισμός μας ως γελοίους. Διότι εάν θέλουμε να είμαστε σοβαροί θα πρέπει να αποφασίσουμε που θέλουμε να ανήκουμε και τι κοινωνία επιδιώκουμε να χτίσουμε. Δεν γίνεται να θέλεις να ανήκεις στην Δύση αλλά να συμπεριφέρεσαι σαν ανατολίτης,δεν συνάδουν αυτά τα 2. Η μόνη ελπίδα είναι πως αυτό το υγιές κομμάτι του πληθυσμού θα μπορέσει να βγει στην επιφάνεια γιατί καμία αλλαγή δεν θα προέλθει από τους πρωτεργάτες και συνεχιστές του σάπιου συστήματος. Τέλος μιας και αύριο είναι εθνική εορτή να θυμίσω,όχι πλαστικά σε πλατείες και ακτές......

Αθήνα 2011

Τις δυο τελευταίες μέρες είχα την “απόλαυση” να περπατήσω στην Αθήνα προσπαθώντας να φτάσω στην δουλειά μου. Πραγματικά η πόλη αυτή πρέπει να είναι από τις λίγες,όχι μόνο πρωτεύουσες,αλλά συνολικά πόλεις του δυτικού κόσμου που είναι τόσο αφιλόξενες προς τους πολίτες της,καθιστώντας αδύνατο σε όποιον επιθυμήσει ή χρειαστεί να την περπατήσει. Σκουπίδια πλημμυρίζουν απ'τους κάδους,πεταμένα μπάζα και παλιά έπιπλα ή στρώματα στην μέση του πεζοδρομίου,χώρια δε τα μηχανάκια τα οποία οι κάτοχοί τους τα παρκάρουν όπου τους βολεύει. Και βέβαια δεν ξεχνώ να αποτίσω ειδική μνεία στους οδηγούς αυτοκινήτων που συνηθίζουν να τα παρκάρουν όπου τους “καπνίσει”. Είναι μάλιστα καθημερινό φαινόμενο σε πεζοδρόμια αρκετά πλατιά σε μέγεθος να ξεφυτρώνουν αυτοκίνητα μέσα στην μέση μειώνοντας τον ελεύθερο χώρο διέλευσης των πεζών ή σε στενά πεζοδρόμια οι οδηγοί να έχουν φροντίσει να το καταλάβουν ολοκληρωτικά,αναγκάζοντας τους πεζούς να κατέβουν στον δρόμο.

Η εικόνα όμως που με εξόργισε ήταν η θέα ενός ανθρώπου με κινητικές δυσκολίες σε καροτσάκι και την γυναίκα του να τον σπρώχνει μέσα στην μέση της Μαυροματαίων! Είναι αυτό δείγμα ενός πολιτισμένου λαού; Μπορεί κάτι τέτοιο να αποτελέσει εικόνα μιας πρωτεύουσας που θέλει να διατείνεται ότι εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία και άνθισε ο πολιτισμός; Όπου και εάν έχω ταξιδέψει,σε καμία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν έχω συναντήσει κάτι ανάλογο. Πραγματικά υπάρχουν φορές που θα προτιμούσα να ανταλλάξω τον κληροδοτημένο πολιτισμό μας με μια οργανωμένη πολιτεία. Υπάρχουν δε φορές που αισθάνομαι πως όλη αυτή η κληρονομιά στέκεται ως σαν να μας χλευάζει για αυτό που είμαστε και για αυτό που δεν θέλουμε να γίνουμε. Ο Νεοέλληνας μάλιστα συμπεριφέρεται σαν ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που πουλάει μαγκιά με τα λεφτά του πατέρα του,υπάρχει μέσω αυτού,αλλά ο ίδιος δεν έχει ουσιαστικά δεν έχει να επιδείξει τίποτα καινούργιο.

Εάν λοιπόν,όπως ακούω από πολλούς,θέλουμε να αισθανόμαστε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες θα έπρεπε να αναρωτηθούμε πόσο υπερήφανους μας κάνει η εικόνα ενός ανθρώπου με κινητικές δυσκολίες που είναι αναγκασμένος να κατέβει στον δρόμο διότι το πεζοδρόμιο είναι κατειλημμένο από μηχανάκια,μικροπωλητές,αυτοκίνητα,σκουπίδια κ.λ.π.. Άλλωστε μια πόλη που είναι τόσο εχθρική απέναντι σε τόσο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες,φανταζόμαστε πόσο εχθρική μπορεί να γίνει με όλους τους υπόλοιπους κατοίκους της.

Διότι πέρα από αυτοκίνητα και μηχανάκια σε αυτή την πόλη κατοικούν ηλικιωμένοι άνθρωποι,μαμάδες με τα μωρά τους στα καροτσάκια,άτομα με κινητικές δυσκολίες αλλά και όλοι εμείς που δεν θέλουμε να γίνουμε δέσμιοι των δύο ή τεσσάρων τροχών.

Και επειδή είναι πολύ εύκολο να τα ρίχνουμε όλα σε μια γενικότητα,δεν έχω θέμα με την Αθήνα,αλλά με εμάς τους ίδιους,μιας και η πόλη αποτελεί καθρέφτη της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας

που έχει διδαχθεί να λειτουργεί ατομικά,να σκέφτεται ο καθένας την “πάρτη”του,να συμπεριφέρεται εις βάρος του συνόλου αρκεί να κάνει την “δουλίτσα”του,να πετάει ό,τι του είναι άχρηστο στον δρόμο μιας και δεν του έχει μάθει κανείς να τα μαζεύει μόνος του,να περνάει με κόκκινο και να σταματάει πάνω στις διαβάσεις και όλα αυτά γιατί μπορεί να τα κάνει δίχως να υπόκειται σε συγκεκριμένες συνέπειες. Η μοναδική δε φορά που πίστεψα πως θα μπορούσε κάτι να αλλάξει ήταν την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και εκεί έπεσα έξω. Τίποτα δεν άλλαξε,κρύψαμε την σκόνη κάτω από το χαλί,προσποιηθήκαμε, όχι γιατί οφείλαμε να είμαστε σωστοί άλλα για να μην γίνουμε ρεζίλι. Λειτουργήσαμε μάλιστα κουτοπόνηρα θέλοντας να εξαπατήσουμε τον υπόλοιπο κόσμο και να μην αποκαλυφθεί πως δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από παρτάκηδες,αμόρφωτοι,άξεστοι,αγενείς,συμφεροντολόγοι,ανοργάνωτοι και ιδιοτελείς. Όμως τελικά τα Greek statics δεν αποτέλεσαν μόνο την απογύμνωση της οικονομικής μας σπατάλης ως κράτος αλλά και σε ένα γενικότερο πλαίσιο τη σαθρότητα και την “φτήνια” μας ως κοινωνία.

Η Αθήνα για να αλλάξει πρέπει να αγαπηθεί από τους κατοίκους της και αγάπη σημαίνει να δίνεις στον άλλον και όχι να κρατάς για την πάρτη σου. Μέρα με τη μέρα βουλιάζουμε μέσα σε ένα έλος και αντί να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον κοιτάμε ποιος θα καταφέρει να παραμείνει στην επιφάνεια. Και επειδή ο λαϊκισμός αποτελεί το “φόρτε” μας τον τελευταίο καιρό και οι μετανάστες μοιάζουν να αποτελούν τον εύκολο στόχο να επισημάνω πως οι άνθρωποι αντιγράφουν αυτά που βλέπουν. Ίσως θα ήταν χρήσιμο σε πολλούς που θεωρούν πως η πόλη επιβαρύνεται από τους μετανάστες να ταξιδέψει σε μια από τις πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και να δουν τον τρόπο που λειτουργούν και φέρονται εκεί. Για να μπορέσουν λοιπόν και αυτοί να αγαπήσουν αυτή την πόλη θα πρέπει όλοι μας να σκεφτούμε τον διπλανό μας, και να πάψουμε να λειτουργούμε με γνώμονα το ατομικό μας συμφέρον. Το θέμα βέβαια δεν είναι εάν μπορούμε αλλά εάν θέλουμε.

Τελευταία εικόνα στον πεζόδρομο της Τοσίτσα. Ένα από τα πολλά συνθήματα “κοσμούν” τον τοίχο του Πολυτεχνείου,”ΟΡΓΑΝΏΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΉ”. Ακριβώς από κάτω ένας τοξικοεξαρτημένος “χτυπάει” την πρωινή του δόση. Πόσο κενά και μεγαλόστομα ακούγονται αυτά τα λόγια όταν απογυμνώνονται;

Aίμα,σκουπίδια και ιδρώτας

Διαβάζοντας το κύριο άρθρο της Ελευθεροτυπίας (14/10/11) με ώθησε να σκεφτώ ένα από τα σοβαρότερα ελαττώματα του λαού μας. Δεν μπορούμε να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να κουβεντιάσουμε σαν ώριμοι πολίτες ώστε να βρούμε λύσεις στα προβλήματα που μας ταλανίζουν. Περιοριζόμαστε μόνο στις φωνές και σε μια ακατάσχετη και πολλές φορές επικίνδυνη συνθηματολογία. “Θα χυθεί αίμα” διαμηνύουν σε έντονο ύφος οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα διαμαρτυρόμενοι για την ένταξη τους στο ενιαίο μισθολόγιο. Από την άλλη ο κ. Καστανίδης που δεν έχει λεφτά ως εκ θαύματος τα βρίσκει για τα δώσει σε ιδιωτικές εταιρείες αποκομιδής απορριμάτων. Ειλικρινά εάν αυτό που ζούμε δεν αποτελεί την επιτομή του παραλόγου ,τότε τι είναι;

Οι συνδικαλιστές μέσα στα χρόνια και με την ανοχή αλλά και ψηφοθηρική πολιτική ειδικά των δυο μεγάλων κομμάτων απέκτησαν δύναμη,πολλές φορές υπερβολική και φροντίζουν να την χρησιμοποιούν όποτε θίγονται τα συμφέροντά τους. Σαφώς υπάρχουν πολλοί που έχουν “χτίσει” την ζωή τους πάνω στον μισθό που παίρνουν όμως αυτό δεν τους δίνει την εξουσία να παίζουν με την δημόσια υγεία. 10 μέρες τώρα τα σκουπίδια έχουν σχηματίσει λόφους κλείνοντας τα πεζοδρόμια και αποτελώντας εστίες μόλυνσης. Και όμως αυτό μοιάζει σαν να μην ενδιαφέρει κανέναν από τους εμπλεκόμενους φορείς. Προτιμούν να έρθουν σε μετωπική επίθεση απ'το να κάτσουν κάτω και να βρουν συμβιβαστικές λύσεις. Οι συνδικαλιστές όλα αυτά τα χρόνια ήξεραν με ποιας μορφής πίεση θα παίρναν αυτό που θελαν, και όπως πάντα, αυτό εφαρμόζουν και τώρα. Όχι βέβαια με διάλογο αλλά με απειλές,άλλωστε οι “συνάδελφοί”τους στα Ελληνικά Πετρέλαια το κατάφεραν,γιατί να μην το προσπαθήσουν και αυτοί; Και το πιο εξοργιστικό είναι πως συνεχίζουν να πληρώνονται από το δημόσιο,από εμάς δηλαδή,μιας και φρόντισαν να καλύψουν τα νώτα τους κάνοντας κατάληψη στον ΧΥΤΆ και 'όχι απεργία.

Από την άλλη μεριά όμως η κυβέρνηση μέσω του κ. Καστανίδη φέρει βαρύτατες ευθύνες. Όταν συνειδητοποιείς πως η κατάσταση πάει να ξεφύγει παίρνεις τα μέτρα σου και γρήγορα μάλιστα. Σαφώς καταλαβαίνω πως το ΠΑΣΟΚ που στήριξε ολόκληρη την πολιτική πορεία στο ρουσφέτι,τους πρασινοφρουρούς,τους ατελείωτους διορισμούς στο Δημόσιο,στις συντεχνίες και στην κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος είναι δύσκολο να επιτεθεί στο “τέρας” που δημιούργησε. Είναι σαν να τα βάζει με τον Frankenstein ο δημιουργός του. Και πως στις επερχόμενες εκλογές θα βγουν να ζητιανέψουν ψήφους όταν θα έχει διαρραγεί κάθε δίαυλος “ρουσφετολογικής” επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους τους; Ακόμα περισσότερο εκείνο που με προβληματίζει,όπως και τον αρθρογράφο της Ελευθεροτυπίας,είναι με ποιόν τρόπο θα πληρωθούν οι ιδιωτικές εταιρείες από την στιγμή που δεν υπάρχουν λεφτά και που χρειάζεται να κοπούν οι μισθοί. Με κουκιά;!!

Πραγματικά υπάρχει κάτι που δεν μου κολλάει σε αυτή την υπόθεση και ίσως έχουν δίκιο σε αυτό το σημείο οι συνδικαλιστές. Όταν δεν υπάρχουν λεφτά σημαίνει απλώς.......πως δεν υπάρχουν λεφτά. ΤΕΛΟΣ! Εκτός και εάν τα χρήματα ο κ. Καστανίδης προτιμά να τα διαθέσει σε ιδιώτες......Εδώ είναι όμως που πρέπει να ξεκαθαρίσει την στάση της η κυβέρνηση,να ανοίξει τα χαρτιά της και να εξηγήσει στον κόσμο και στους εργαζομένους τι προτίθεται να πράξει. Άλλωστε η εκλογή της είχε σαν σκοπό να δώσει λύσεις και όχι να παρακολουθεί αμέτοχη τα τεκταινόμενα. Εάν δεν είναι “ικανη” να το κάνει αυτό ας παραδώσει και επίσημα την εξουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ας πάνε στα σπίτια τους για να εξοικονομηθούν ακόμα περισσότερα χρήματα από την μη καταβολή των βουλευτικών τους μισθών.

Ίσως μάλιστα θα ήταν μια καλή σκέψη οι συνδικαλιστές να παρακάμψουν τον κ. Καστανίδη και να απευθυνθούν στην Μέρκελ και στον Σαρκοζί. Έτσι και αλλιώς όταν έχεις πρόβλημα δεν πας στον υπάλληλο αλλά στο αφεντικό.

Back to the Future

Τον τελευταίο καιρό με έχει πιάσει μια διαολεμένη νοσταλγία,ελπίζω όχι δείγμα "γειρατιών",και ψάχνω τραγούδια των 80's και των 90's στο youtube.Πέρα από τις αναμνήσεις που μου έρχονται κατευθείαν στο μυαλό αυτό που μου τραβάει την προσοχή και αποτελεί κοινό παρανομαστή σε όλα τα σχόλια είναι η πεποίθηση όσων τα γράφουν πως τα σημερινά τραγούδια είναι σκουπίδια και πως μόνο τότε έβγαινε καλή μουσική.Είναι όμως αυτό αλήθεια ή απλά όσο μεγαλώνουμε έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε τις αναμνήσεις μας και να απορρίπτουμε το παρόν;
Η αλήθεια είναι πως στην σημερινή εποχή η βιομηχανία του θεάματος και ειδικότερα της μουσικής αντιμετωπίζει το προϊόν της όπως θα αντιμετώπιζε το ανάλογο προϊόν της μια εταιρεία που βγάζει σαπούνια. Την νοιάζει να πουλήσει περισσότερο και να αρέσει σε πολλούς αυτό που έχει να προσφέρει. Φτάνουν δε να χάνουν την έννοια της δημιουργίας και λειτουργούν καθαρά και μόνο με την λογική του marketing. Η μουσική όμως πέρα από προιόν που έχει άμεση ανάγκη την προώθηση αποτελεί και συναίσθημα και αυτό δεν μπορεί να το υποκαταστήσει κανένα golden boy.Ίσως η διαφορά του τότε με του τώρα είναι πως οι άνθρωποι που στελέχωσαν τις δισκογραφικές εταιρείες ήταν άνθρωποι της "πιάτσας",παιδιά των 70's που είχαν ζήσει όλο αυτό το κύμα και την επανάσταση της μουσικής.Και προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που ακόμα και η pop μουσική που βγήκε εκείνη την περίοδο της δεκαετίας του 80,είδος καθαρά εφήμερο,μπόρεσε άνετα να σταθεί άνετα στο πέρασμα των χρόνων.Άλλωστε η δεκαετία του 80 ακολούθησε δυο γεμάτες δημιουργικά δεκαετίες όπου αυτό που είχε σημασία ήταν το σύνολο της δημιουργίας που παρουσίαζες και όχι αποσπασματικές επιτυχίες.
Το τελευταίο lp άλλωστε της lady gaga αποτελεί μια τρανταχτή απόδειξη του πως λειτουργούν τα πράγματα.Ένας δίσκος με τραγούδια "μπροστάριδες" για να τραβήξουν το κοινό,δυνατή παραγωγή χωρίς όμως έμπνευση και το υπόλοιπο σύνολο απλώς να υπάρχει δίχως να προσφέρει κάτι.Και δυστυχώς ιδιαίτερα στον χώρο της pop μουσικής αποτελεί τον κανόνα.
Είναι όμως τελικά τόσο χάλια τα πράγματα;Έχω την αίσθηση πως όσο απομακρυνόμαστε από την παιδική και εφηβική ηλικία τείνουμε να ωραιοποιούμε καταστάσεις.Άλλωστε αυτά σήμερα που αγαπάμε και χαιρόμαστε να ακούμε τότε δεχόντουσαν δρυμήτατη  κριτική από όλους όσους είχαν ακούσματα των προηγούμενων δεκαετιών.Δεν μπορούσαν καλά καλά να καταλάβουν πως μπορεί ένα synthesizer να βγάζει μουσική ,ούτε αναγνώριζαν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα ως μουσική δημιουργία.Οι άνθρωποι τότε δεν είχαν τις κατάλληλες προσλαμβάνουσες να καταλάβουν το καινούργιο που ερχόταν,να αφουγκραστούν τον ήχο της εποχής και τον απέρριπταν.Το ίδιο ακριβώς συνέβη πιο έντονα τα 90's με την έλευση του rave κινήματος και την techno μουσική.
Προφανώς λοιπόν αυτό που συμβαίνει τώρα σε αρκετούς από εμάς(ελπίζω να μην είμαι μέσα σε αυτούς) είναι πως χάνουμε το τρένο της εξέλιξης,είμαστε ανήμποροι να ακολουθήσουμε τα καινούργια ρεύματα και μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν που τόσο βολικά γνωρίζουμε και αποδεχόμαστε.Και ναι ακόμα και τώρα βγαίνουν κομμάτια που ίσως θα μείνουν μείνουν στην ιστορία και μετά από κάποια χρόνια οι πιτσιρικάδες του τότε θα τα ανακαλύπτουν και οι πιτσιρικάδες του σήμερα θα τα θυμούνται.Ο κόσμος προχωράει μόνο μπροστά,το παρελθόν είναι μόνο μια ανάμνηση.
Θα συμφωνήσω λοιπόν πως σήμερα είναι πιο δύσκολο να ανακαλύψεις την καλή μουσική αλλά υπάρχει αρκεί να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά και να θέλουμε να την ακούσουμε.
Υ.Γ.
Το άρθρο αυτό δεν ασχολείται με την κρίση.............

Τhe Road to Mandalay

ΕΙΚΌΝΑ ΠΡΏΤΗ:

Είσαι έξω με τους φίλους σου,η μουσική παίζει δυνατά αλλά δεν σε χαλάει,η ώρα είναι 4 τα ξημερώματα και ακόμα είναι νωρίς. Έχεις διάθεση να αγγίξεις τον άλλον,να του πεις πόσο τον αγαπάς και τι ωραία που είσαστε όλοι μαζί. Δεν υπάρχει χώρος και διάθεση να κουβεντιάσεις τίποτε άλλο

ΕΙΚΌΝΑ ΔΕΎΤΕΡΗ:

Είσαι με αυτή την παρέα μαζί κάποια χρόνια μετά. Κάθεστε,βαριέστε,κάποιοι απομακρύνονται και συζητούν για τις δουλειές τους. Πίνεις,γελάς για να μην δείξεις πως δεν σε γεμίζει αυτό που κάνεις. Η ώρα είναι 1 μετά τα μεσάνυχτα αλλά νιώθεις εξαντλημένος. Και όμως κοίταξε γύρω σου,είναι οι ίδιοι άνθρωποι,ή τουλάχιστον μοιάζουν ίδιοι....

Την Παρασκευή βρέθηκα στα γενέθλια ενός φίλου. Είναι από εκείνες τις ευκαιρίες που έχουμε ζώντας μέσα σε αυτόν τον σύγχρονο λαβύρινθο της πόλης να συναντηθείς με πρόσωπα που έχεις καιρό να δεις αλλά και να μαζευτεί ολόκληρη η παρέα ή ένα μέρος της.

Υπάρχει μια πραγματικότητα,μεγαλώνουμε,και όσο συμβαίνει αυτό χάνουμε την επαφή μας με το παιδί που αφήσαμε πίσω,ή μάλλον υποδυόμαστε τον ρόλο κάποιου άλλου. Γινόμαστε μεγάλοι και αποφασίζουμε να υιοθετήσουμε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Πλέον λοιπόν δεν θα χορέψουμε,ούτε θα πιούμε ώστε να γίνουμε λιώμα αντιθέτως,θα περάσουμε τον χρόνο μας κουβεντιάζοντας. Και τι καλύτερο και πιο επίκαιρο θέμα από την Κρίση και τις δουλειές μας. Ειλικρινά αυτή η Κρίση έχει δηλητηριάσει την σκέψη μας,την καθημερινότητά μας και εντείνει ακόμα πιο πολύ την τάση μας να συμπεριφερόμαστε σαν γέροι,φαντάσματα του παλιού μας εαυτού,άνθρωποι "κουρασμένοι" συνεχώς από τα πάντα. Συχνά κοιτάζω γύρω μου και βλέπω ορισμένους από αυτούς τους ανθρώπους,κομμάτι της ζωής μου εδώ και χρόνια,φίλοι σημαντικοί στην πορεία των χρόνων να έχουν γεράσει.

Ίσως τούτο να συμβαίνει καθώς ο καθένας μας νοιώθει πως όταν μεγαλώνει χρειάζεται να συμπεριφέρεται ανάλογα,πως δεν θα βγεις να διασκεδάσεις γιατί έχεις σχέση,ότι δεν πρέπει να κάνεις πλάκες γιατί αυτό ορίζει μια παιδιάστικη συμπεριφορά,πως το μόνο που θα κουβεντιάσεις θα είναι τα επαγγελματικά και στο "τσακίρ" κέφι για να σπάσει η ανία να ανακοινώσεις τα σχέδια σου για κάποιο ταξίδι που προτίθεται να κάνεις μήπως και σπάσεις την πλήξη σου.

Σαφώς βέβαια οι αντοχές όσο μεγαλώνεις μειώνονται. Εκτιμάς περισσότερο λίγες ώρες παραπάνω ξεκούρασης από ένα άσκοπο ξενύχτι,επιλέγεις που θα καταναλώσεις την ενέργειά σου,οι φίλοι δεν είναι μόνο για να βγαίνετε έξω,ο χρόνος αφήνει πιο πολλά αποτυπώματα και νοιώθει πως η διαδρομή που έχεις να διανύσεις λιγοστεύει. Αυτό όμως το τελευταίο είναι που τελικά ή θα σε κάνει να σταθείς μοιρολατρικά απέναντι στην ζωή ή που θα σε βοηθήσει να αποφασίσεις πως θα εκμεταλλευτεί κάθε δευτερόλεπτο αυτής της πορείας. Πολλοί από τους ανθρώπους γύρω μου δεν μεγαλώνουν,γερνάνε και όχι γιατί δεν βγαίνουν έξω αλλά διότι βαριούνται να ψάξουν εναλλακτικές ώστε να σπάσουν το απόστημα της νωχελικότητας. Όσοι δε είναι σε σχέση οχυρώνονται πίσω από αυτήν και αδρανοποιούνται πλήρως νοιώθοντας ασφάλεια στο καβούκι τους.

Πραγματικά δεν με ενοχλεί και τόσο που μεγαλώνω,αισθάνομαι μάλιστα πολλές φορές πως έχω την δυνατότητα να διαχειριστώ καταστάσεις που παλαιότερα μου φαίνονταν βουνό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως όταν μεγαλώνεις έχεις άμεσα στο τσεπάκι σου τις λύσεις όλες ούτε ότι η πείρα αυτόματα σε κάνει αλάνθαστο. Το μεγαλύτερο "αμάρτημα" δε όσων μεγαλώνουν είναι η αλαζονεία ,θεωρούν πως τα ξέρουν όλα,έχουν δίκιο παντού και μπορούν να κουνήσουν διδακτικά το δάχτυλο σε οποιοδήποτε μικρότερο τολμήσει να εκφέρει μια διαφορετική άποψη.

Αυτό όμως που μου λείπει είναι η ανεμελιά. Όταν δεν θα έπρεπε να παίξω τον ρόλο του μεγάλου κρατώντας ένα ποτήρι και κουβεντιάζοντας σοβαρά ανιαρά θέματα. Όπως μου λείπει όταν θα αφηνόμουν στην σαχλαμάρα της στιγμής και τότε που δεν θα έπρεπε βγαίνοντας έξω να με απασχολούν τα επαγγελματικά προβλήματα του καθένα. Γιαυτό δεν πρέπει ποτέ να χάσεις αυτή την ζωντάνια που θα σε κάνει κρατήσεις ζωντανό μέσα σου αυτό το παιδί  και την ζωντάνια αυτήν έχω καταλάβει πως μπορείς να την αντλήσεις μόνο από ανθρώπους κάθε ηλικίας που είναι διατεθειμένοι να στην προσφέρουν,αρκεί βέβαια να θέλεις να την δεχτείς.

Κάθε τέλος μια αρχή

Τον τελευταίο καιρό η τρόικα όπως και οι εταίροι μας αρχίζουν καταλαβαίνουν πως η περίπτωση της Ελλάδας είναι ιδιαίτερη. Και είναι όντως ιδιαίτερη γιατί δεν μιλάμε απλά για ένα κράτος διαλυμένο αλλά για μια νοοτροπία που περνάει σαν κληρονομική ασθένεια από γενιά σε γενιά. Σαφώς ο Πάγκαλος όταν εκστόμισε το αλησμόνητο "Όλοι μαζί τα φάγαμε",θα έπρεπε πρώτα να κάνει την αυτοκριτική του και να αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι όμως, εμείς είμαστε άμοιροι ευθυνών; Αυτή η χώρα κατοικείται από άβουλα όντα υποταγμένα στον αρχηγό ή στην εκάστοτε κυβέρνηση; 

Όταν πρόκειται να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για τις επιλογές μας είμαστε ο "κακόμοιρος" λαός που τι να κάνει και πως να αντισταθεί,κοιτάει να βολευτεί και να βγάζει το "ψωμάκι" του. Αυτή η νοοτροπία λοιπόν έχει γίνει πλέον καθημερινότητα και διέπει τον κοινωνικό μας βίο.

Και είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους νέους να σκέφτονται κατά αυτό τον τρόπο. Μου θυμίζει μια κουβέντα που είχα με έναν φίλο μου,προκομμένο παιδί που ήρθε από τη επαρχία και κατάφερε να σταθεί στα πόδια του με πολύ δουλειά στην Αθήνα. Σε κάποια στιγμή λοιπόν μου λέει πως εάν ερχόταν κάποιος πολιτικός που θα τον βόλευε στο Δημόσιο θα τον ψήφιζε,γιατί τι κάνει να βολευτεί και αυτός. Ειλικρινά έμεινα άφωνος,δεν πίστευα πως ένας άνθρωπος στα 30 του θα σκεφτόταν κατά αυτόν τον τρόπο και μάλιστα κάποιος εργατικός και δραστήριος. Θα έπιανε λοιπόν αυτή την θέση όχι γιατί την άξιζε,ούτε γιατί κατάφερε να περάσει μέσω του ΑΣΕΠ αλλά διότι πολύ απλά θα είχε "βύσμα" κάποιον πολιτικό. Και θα τον ψήφιζε όχι γιατί θα πίστευε σε αυτόν,ούτε διότι θα άξιζε μια θέση στην Βουλή αλλά μόνο και μόνο επειδή  θα τον είχε βολέψει.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και έχουμε γύρω μας παραδείγματα πολλών ανθρώπων που μεγάλωσαν με το όνειρο μιας θέσης στο Δημόσιο,να "τρουπώσουν" και να πέφτει ο μισθός κάθε μήνα. Άνθρωποι δίχως φιλοδοξίες και καμία οπτική για το μέλλον στηρίζοντας όσους πολιτικούς τους υποσχόντουσαν πως θα μπορούσαν να το κάνουν πράξη. Πελατειακές σχέσεις,σάπιο σύστημα,συγκοινωνούντα δοχεία με το ένα χέρι να νίβει το άλλο. Ο "κακομοίρης" που έχτισε ένα αυθαίρετο,το φακελάκι στον γιατρό,το παιδί που πρέπει να βολευτεί από τον κοντοχωριανό υποψήφιο πολιτικάντη σε μια θεσούλα,τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια με τους ικανότερους στο "βύσμα",όλοι αυτοί ζουν γύρω μας, ψηφίζουν και μπορεί να μην έφαγαν την ίδια ποσότητα κάναν όμως τα στραβά μάτια μήπως και κατάφερναν να αποκομίσουν και οι ίδιοι ένα οποιοδήποτε κέρδος.

Η χώρα δυσκολεύεται όχι γιατί έχει να αντιμετωπίσει μια καινούργια οικονομική κατάσταση δυσχερέστατη αλλά γιατί πολύ περισσότερο χρειάζεται να έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της,να μάθει να συμπεριφέρεται να διαφορετικά,να κάνει πράξη αυτό που άλλοι λαοί έχουν κάνει καθημερινότητά.

Τις τελευταίες δε μέρες θυμήθηκα ένα παλιό παραμύθι που αντικατοπτρίζει την σημερινή πραγματικότητα αλλά και όσα συνέβησαν από την Μεταπολίτευση και μετά και τον τρόπο που αντιμετωπίζαμε τους "κουτόφραγκους" που κοιμόντουσαν από τις 11 το βράδυ για να πάνε νωρίς στην δουλειά τους αλλά και όσους Έλληνες  αντιμετώπισαν την χλεύη των συναδέλφων τους ή των συμπολιτών τους  επειδή απλά φρόντιζαν να είναι εντάξει στις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις ή να συμπεριφέρονται ως συνεπείς πολίτες ετούτου του κράτους.

Παραθέτω τον παρακάτω διάλογο από το γνωστό και αγαπημένο παραμύθι:

"-Καλέ μου γείτονα, σε παρακαλώ, δώσε μου κάτι να φάω  γιατί όλα τα φύλλα έχουν ξεραθεί και δεν υπάρχει τροφή πουθενά.

-Καλά τι έκανες όλο το καλοκαίρι;Ρώτησε το μυρμήγκι

-Α! Το καλοκαίρι δεν πρόλαβα να μαζέψω τροφές γιατί είχα πολύ κέφι και τραγούδαγα όλη μέρα.

-Ε!Αφού τραγούδαγες το καλοκαίρι,ήρθε ο καιρός να χορέψεις"

Όταν ξεκίνησα να φτιάξω αυτό το blog είχα σαν σκοπό μου να ασχοληθώ με τα τηλεοπτικά.Όχι να δημοσιεύω νέα αλλά να σχολιάζω ό,τι μου έκανε είτε αρνητική είτε θετική εντύπωση όμως, η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει πλέον το τηλεοπτικό τοπίο. Δεν με ενδιαφέρει τι θα παρουσιάσει η Μπουλέ ή τι θα κάνει η Μανωλίδου.Και πιστεύω δεν απασχολεί σχεδόν κανέναν πλέον.Γιαυτό και το blog δεν πρόκειται να ξανασχοληθεί με τέτοια ζητήματα.

Άτιμη ξενιτιά

Η τηλεόραση μέχρι  πρόσφατα είχε πολύ χρόνο να διαθέσει και πολύ χρήμα. Γιαυτό τον λόγο έψαχνε εναγωνίως πρόσωπα να γεμίσουν εκπομπές,shows και λοιπά τηλεοπτικά προγράμματα. Έτσι λοιπόν κάθε κακομοίρης που θεωρούσε ότι είχε ταλέντο,ήθελε να ξεφτιλιστεί και είχε τον κάλο να τον μάθει ο κόσμος πάσχιζε να βγει στο γυαλί ακόμα και εάν έπρεπε να διαβάσει μόνο την αλφαβήτα ή να κάνει την κλήρωση του Τζόκερ. Η μανία όμως να σε γνωρίζει ο κόσμος και να σε κυνηγάνε οι φωτογράφοι χτύπησε και άτομα που είχαν καριέρα αλλά ήταν διατεθειμένοι να την αποχωριστούν και να προσπαθήσουν να γίνουν μαϊντανοί στο τηλεοπτικό τοπίο. Μια από αυτές είναι και η Ευγενία Μανωλίδου. Γυναίκα ταλαντούχα,με ελάχιστο γούστο στους άντρες,και με καριέρα ως μαέστρος αποφάσισε πως δεν της έφταναν αυτά και πως πέρα από τον μανάβη της γειτονιάς της θα έπρεπε να την μάθουν και οι υπόλοιποι μανάβηδες της χώρας τούτης. Οπότε ξεκίνησε και την βραχύβια καριέρα της στην τηλεόραση. Και η λύσσα της(όπως και του συζύγου της) ήταν τόσο μεγάλη που κάθε πρόταση που της κάναν την δεχόταν. Άμα δε ζούσαμε την περίοδο των τηλε-παιχνιδιών στον ANT1 μπορεί και να τη βλέπαμε σαν μια άλλη Άννα Μαρία Λογοθέτη να πηδάει πάνω στα μπαλόνια. Αφού λοιπόν δοκίμασε την τύχη της σε διάφορα concepts τα οποία ήταν επιτυχημένα έφαγε τα μούτρα της φέτος με το Dancing with the Stars Daily. Σαφώς έχω να της αναγνωρίσω ότι έκανε ότι μπορούσε για να ανεβάσει τα νούμερα,μέχρι και τον Μουρατίδη και τον Γεωργίου κάλεσε που είχαν εκφραστεί εναντίον της  μήπως και δημιουργήσει καμία ίντριγκα αλλά φευ ο κόσμος της είχε γυρίσει την πλάτη.

Βέβαια άπαξ και πάρουν τα μυαλά σου αέρα είναι σίγουρο πως θα την πατήσεις,θα νομίζεις πως όλοι κρέμονται στα πόδια σου,πως είσαι τουλάχιστον η Oprah.

Αλλά πως να μην τα σκεφτεί αυτά η κακομοίρα η Ευγένια. Κάθεε μέρα από το πρωί μέχρι το μεσημέρι οι "παντογνώστες" των lifestyle και μεσημεριανών εκπομπών ασχολιόντουσαν με το τι θα κάνει η κ. Μανωλίδου. Κάθε μέρα ακούγαμε το όνομα της και για τα κανάλια που σφάζονται στην ποδιά της. Τα έβλεπε λοιπόν αυτά,άκουγε και για το πόσο σημαντική(!) ήταν η παρουσία της σε εκπομπές που το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να διαβάζει το σενάριο και πίστεψε πως είχε αυτό που χρειαζόταν μια παρουσιάστρια. Δεν κατάλαβε όμως η Ευγενία πως οι άνθρωποι των εκπομπών αυτών κάνουν απλώς την περιορισμένη από θέματα πλέον δουλειά τους η οποία,είναι να "βγάζουν από την μύγα ξίγκι" και να φουσκώνουν ανύπαρχτα θέματα για να γεμίζουν τηλεοπτικό χρόνο.

Η κακομοίρα η Ευγενία δεν συνειδητοποίησε πως για να πετύχεις σε ζωντανό πρόγραμμα ως παρουσιάστρια πέρα από το να τσαλακωθείς,πρέπει να έχεις σπιρτάδα και ταλέντο. Έτσι λοιπόν μετά την παταγώδη αποτυχία της τα τηλέφωνα σίγησαν,η φούσκα έσκασε και η Ευγενία αποφάσισε να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα,να ασχοληθεί με την μουσική και να φύγει για το εξωτερικό. Βέβαια μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος εύστοχα πως εδώ κάνει εκπομπή η Μπουλέ η Ευγενία γιατί να μην κάνει........Έλα μου ντε, η Μπουλέ αλήθεια γιατί κάνει;

Από τα σαλόνια στα αλώνια

Η Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου έδωσε για μια ακόμα φορά μια συνέντευξη(έχω χάσει τον λογαριασμό) στο ΕΓΩ WEEKLY.Στην συγκεκριμένη συνέντευξη δήλωσε πως μόνο ο Ανδρέας Παπανδρέου θα έσωζε την χώρα.Προφανώς η εν λόγω κυρία ήταν ή πολύ ερωτευμένη ή πολύ απασχολημένη με τις ετοιμασίες της ροζ βίλας και δεν κατάλαβε πως το κόμμα και οι πρακτικές του Ανδρέα Παπανδρέου φέραν σε αυτό το χάλι την χώρα. Ίσως δεν έχει ακούσει για το "ΤΣΟΒΟΛΑ ΔΩΣΤΑ ΟΛΑ",για το σκάνδαλο Κοσκωτά,για την πελατειακή σχέση ψηφοφόρων-βουλευτών,για τους πρασινοφρουρούς. Μπορεί βέβαια η κυρία Λιάνη να έχει δίκιο,ο Ανδρέας να μην ήξερε τι συνέβαινε,διότι πολύ απλά είχε τον νου του στον ποδόγυρο και δεν έδινε σημασία για μια χώρα που όδευε στην καταστροφή.
Συνεχίζει λοιπόν η εν λόγω κυρία λέγοντας πως τα βγάζει δύσκολα με μια σύνταξη 1600 ευρώ.Και το εκφράζει το παράπονο της δημόσια διότι έχει άγνοια της πραγματικότητας.Δεν γνωρίζει πως υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τα μισά λεφτά απ'τα οποία παίρνει η κυρία Παπανδρέου,και αρκετοί ως εκ θαύματος τα καταφέρνουν. Αλλά είναι λογικό να αισθάνεται έτσι η εν λόγω κυρία,δεν έχει δει άλλωστε πολλές στην Εκάλη να ζουν με τόσα λίγα χρήματα, και όταν αφήνεις μια καριέρα ως αεροσυνοδός(που θα έπαιρνε τώρα μεγαλύτερη σύνταξη)για να γίνεις πρώτη κυρία ζώντας σε βίλες και καταλήγεις να παίρνεις μόνο 1600 ευρώ τον μήνα,ε είναι τουλάχιστον "τραγικό". Άτιμο μνημόνιο,ιδού τα πρώτα θύματα της κρίσης,οι συνταξιούχοι και οι πρώην "πρώτες κυρίες".

ΠΗΓΗ:4newspiperblogspot

ΘΕΛΩ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Η Νάντια Μπουλέ μετά απο έναν μήνα εκπομπής αποφάσισε να κάνει τις διακοπές της.Τι να κάνει άλλωστε; Αφού δεν την βλέπει και πολύς κόσμος σου λέει θα κάθομαι εδώ να τσουρουφλίζομαι στην Αθήνα,η τηλεπαρουσιάστρια,και οι υπόλοιπες θα λιάζονται στις παραλίες της Μυκόνου; Μάζεψε λοιπόν τα μπογαλάκια της και έφυγε για να διατηρήσει το μαύρισμα της. Άλλωστε που τώρα διάθεση για μεσοπρόθεσμα και περικοπές μισθών. Η Νάντια συμφώνησε να είναι τηλεπαρουσιάστρια,όχι και να βάλει το μυαλό της σε λειτουργία ή να κάτσει να ενημερωθεί για αυτά τα καίρια ζητήματα. Βέβαια άμα ήταν να μας πληροφορήσει για τις νέες τάσεις στο μανικιουρ θα τα είχε μάθει (α)παπαγαλία ο "φωστήρας". Μπράβο Νάντια γιατί 1 μήνας δουλειάς είναι πολύς, και μάλιστα όταν αυτός ο μήνας είναι χωρίς αντικείμενο.

ΠΗΓΗ: 4newspiperblogspot 

"ΕΓΟ ΠΟΥ ΜΕ ΒΛΕΠΙΣ ΗΜΕ ΑΠΟΓΩΝΟΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΙ"

Αν και δεν ασχολούμαι με τα αθλητικά,το σκάνδαλο με τα στημένα παιχνίδια μου τράβηξε την προσοχή και αυτό γιατί αποδείκνυε με έναν περίτρανο τρόπο την φούσκα στην οποία μέσα ζούσαμε. Σήμερα λοιπόν παρακολούθησα έκπληκτος τους οπαδούς του Ολυμπιακού Βόλου να διαμαρτύρονται για τον υποβιβασμό της ομάδας τους και να απειλούν ότι θα κλείσουν το λιμάνι του Βόλου. Πέρα από την νοοτροπία που κατέχει μερίδες του πληθυσμού,όπως αποδείχτηκε και με τους ιδιοκτήτες ταξί,πως τα πάντα είναι κτήμα τους και μπορούν να αποφασίζουν πότε θα κλείνουν και πότε θα ανοίγουν λιμάνια ή αεροδρόμια,αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν θέλουν να τιμωρηθεί η ομάδα τους της οποίας ο πρόεδρος διέπραξε εγκληματικές πράξεις εις βάρος άλλων ομάδων. Επιδιώκουν την ατιμωρησία και αντιδρούν στην απόδοση δικαιοσύνης γιατί πολύ απλά είναι εναντίον τους.Προτιμούσαν να νοιώθουν υπερήφανοι για μια ομάδα που κέρδιζε αγώνες σε στημένα παιχνίδια παρά να προκαλέσουν οι ίδιοι την απαιτούμενη κάθαρση. Εάν λοιπόν πάει κάποιος και τους ρωτήσει πέρα από τον Ολυμπιακό εάν αισθάνονται υπερήφανοι που είναι Έλληνες θα σου απαντήσουν με μια φωνή "ΒΕΒΑΙΑ".Τι είναι όμως αυτό που κάνει τους συγκεκριμένους ανθρώπους και ένα μεγάλο ποσoστό των Ελλήνων να αισθάνονται υπερήφανοι;

Ο Έλληνας μετά την μεταπολίτευση συμπεριφέρεται ως ένα κακομαθημένο παιδί.Δεν έχει μάθει να σέβεται τους γύρω του γιατί πολύ απλά δεν του το έμαθε κανείς,αδιαφορεί για το περιβάλλον,είναι αμόρφωτος,νομίζει πως με την κουτοπονηριά μπορεί να καταφέρει τα πάντα,νοιώθει ανώτερος δίχως να έχει να επιδείξει κάποιο δικό του επίτευγμα αλλά στηριζόμενος σε αυτά που του άφησαν οι προηγούμενες γενιές. Όμως το παρελθόν ανήκει σε αυτούς που το έχτισαν και για να πείσεις πως είσαι άξιος διάδοχος θα πρέπει να το εξελίξεις. Η Ελλάδα κατοικείται από ανθρώπους που επιδεικνύουν με την πρώτη ευκαιρία τον τόπο τους ως το μέρος που γέννησε την Δημοκρατία και ως μια χώρα πολιτισμού και το μόνο που αντικρίζει γύρω του κανείς είναι καφρίλα.Καφρίλα πορευομένη από ανθρώπους που πιστεύουν πως είναι απόγονοι του Περικλή,του Μέγα Αλέξανδρου,του Πλάτωνα,του Σοφοκλή. Είμαστε λοιπόν απόγονοι όλων αυτών όταν παρκάρουμε τα αμάξια στα πεζοδρόμια εμποδίζοντας την διέλευση των πεζών,παραβιάζοντας τους σηματοδότες,πετώντας τα σκουπίδια στον δρόμο,χτίζοντας αυθαίρετα,καταστρέφοντας παραλίες,όταν περιορίζουμε το λεξιλόγιο μας σε 200 λέξεις,όταν δεν επενδύουμε στην ανάπτυξη αλλά σκοπός της ζωής μας είναι να μπούμε στο δημόσιο και να βγούμε στην σύνταξη στα 55; 

Πραγματικά ντρέπομαι που είμαι Έλληνας,και αισθάνθηκα έντονα αυτή την ντροπή πριν από 6 χρόνια με το πρώτο μου ταξίδι στο Βερολίνο,βλέποντας πως μπορεί να ζει και να λειτουργεί μια πολιτισμένη χώρα και πόλη. Καταστάσεις που εδώ μοιάζουν εξωπραγματικές,εκεί είναι αυτονόητες.Και όμως εάν πεις κάτι τέτοιο σε έναν απο τους "απόγονους"των αρχαίων Ελλήνων θα έχει να σου αντιτείνει πως "Εδώ είναι Ελλάδα".Ακριβώς,εδώ είναι η χώρα του τσάμπα μάγκα,του φραπε,της λαμογιάς,της προσβολής,του άρπα κόλλα,του δήθεν.Εδώ είναι Ελλάδα και θα κάνουμε ό,τι μας καπνίσει δίχως να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν......όμως ο λογαριασμός έφτασε και ζητείται να πληρωθεί.

Βέβαια υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που μας δίνουν το παράδειγμα,πολίτες που  αντιτίθενται σε όλη αυτή την χυδαία πραγματικότητα και αποφασίζουν όχι να στηριχτούν στα "δεκανίκια" της αρχαίας κληρονομιάς αλλά να αφήσουν το δικό τους στίγμα.Άνθρωποι σαν τον Λάνθιμο,τον Μιχάλη Ζουλουμίδη(πρόεδρος στην εταιρεία ΑΛΓΗ που ασχολείται με τη καλλιέργεια και εμπορία διεθνώς της σπιρουλίνας),ή εταιρείες σαν την ΝΑΝΟ PHOS καινοτόμο στη δημιουργία προϊόντων τα οποία αδιαβροχοποιούν και προστατεύουν «καθημερινές» επιφάνειες βασιζόμενη στην νανοτεχνολογία ή τους πρωταθλητές μας που αρκετοί από αυτούς κάτω από αντίξοες συνθήκες συνεχίζουν να προπονούνται.

Ναι για αυτούς και αρκετούς άλλους μπορώ να νοιώσω υπερήφανος.Για τον κάφρο όμως που περνάει με κόκκινο,μιλάει στο κινητό,πετάει τα σκουπίδια του κάτω,κλέβει το κράτος,δεν ξέρει να γράφει και να μιλάει σωστά την γλώσσα του όχι δεν πρόκειται να είμαι.

Γιατί πολύ απλά δεν του ανήκει τίποτα από αυτή την χώρα,δεν υπάρχει κανένα δημιούργημα του που να αποδεικνύει την σύνδεση του με το παρελθόν.

Η Ελλάδα λοιπόν της μεταπολίτευσης πεθαίνει και μαζί της πεθαίνει και όλο αυτό το σύστημα που  συντήρησε τούτο το αίσχος.Το πρόβλημα όμως είναι πως η νοοτροπία του συστήματος αυτού έχει περάσει στην καθημερινότητα μας,έχει γίνει κομμάτι του εαυτού μας και θα χρειαστεί να περάσουν πολλές γενιές για να αλλάξει.Δεν πειράζει,κάλλιο αργά παρά ποτέ,τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα.......

  

Money makes the world go round

Τον τελευταίο καιρό με την έναρξη της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα έχει αρχίσει μια μεγάλη κουβέντα για τις αμοιβές των διάφορων τηλε-αστέρων και για το πόσο ο καθένας απο αυτούς δέχθηκε μείωση στον μισθό του.Η μοναδική μέχρι τώρα που δεν το έχει δεχθεί είναι η Ελένη Μενεγάκη και τούτο είναι που έχει επικριθεί εντονότατα. Το περίεργο βέβαια είναι πως αυτά τα λεφτά τα έπαιρνε πάντα η κυρία Μενεγάκη και ήταν αμοιβές,εάν αληθεύουν τα ποσά που ακούγονται,αστρονομικές για τα ελληνικά δεδομένα. Αυτό βέβαια που με παραξενεύει είναι πως η επίθεση αυτή ξεκίνησε αφότου η κυρία Μενεγάκη χώρισε. Πριν ήταν η Ελενίτσα,η καλύτερη,η μοναδική στο είδος της,η βασίλισσα. Τώρα έχει γίνει στόχος σχολίων. Καθόλου τυχαίο αφού πλέον δεν είναι γυναίκα ενός ισχυρού άντρα. Θα είχε αξία λοιπόν όσοι την χτυπάνε  τώρα να το κάναν και πριν.
Σαφώς βέβαια δεν συμφωνώ με την λογική της να επιμένει να παίρνει τα ποσά που έπαιρνε όταν μεσουρανούσε,και ίσως αυτό είναι που αποδεικνύει το πόσο έχει αποκοπεί απο την πραγματικότητα και μας καταδεικνύει τους λόγους της αποτυχίας της φέτος.Όμως στην τελική είναι δικά της τα λεφτά,δεν τα έχει κλέψει απο κανέναν και εάν οι υπεύθυνοι του ALPHA θεωρούν πως αξίζει να της τα δώσουν σε εμάς δεν πέφτει λόγος.
 Μια συμβουλή μόνο,ο κόσμος που παρακουλουθεί την πρωινή ζώνη είναι άνθρωποι που θέλουν να παραμυθιάζονται ότι αυτός που βλέπουν στην οθόνη είναι δικός τους άνθρωπος,ο τύπος της διπλανής πόρτας,εκείνος που θα γίνει φίλος τους και θα τους καταλαβαίνει. Η Ελένη ήταν κάποτε αυτό,πλέον όμως έχει γίνει η κυρία Μενεγάκη που αμοίβεται πλουσιοπάροχα και διάγει πολυτελή βίο. Ας μετακινηθεί αλλού που το κοινό είναι πιο ανεκτικό γιατί πλέον η πρωινή ζώνη δεν την σηκώνει.Ήταν αρκετά έξυπνη να μην ασχοληθεί με πολλά και καεί (βλ.Ρούλα),ας μην αφήσει την ματαιοδοξία της να την "κάψει" ολοκληρωτικά.

ΠΗΓΗ:4newspiperblogspot

Goodbye...

Το Σάββατο χάθηκε μια πραγματικά μεγάλη φωνή,η Amy Winehouse.Το συγκλονιστικό με αυτήν την τραγουδίστρια ήταν πως το ταλέντο της ήταν τόσο μεγάλο ώστε δεν χρειάστηκε παρά μόνο 2 κυκλοφορίες δίσκων για να περάσει στην μουσική ιστορία. Και είναι πραγματικά ένα κατόρθωμα που άλλες με κυκλοφορίες χρόνων δεν θα μπορέσουν να το καταφέρουν. Σαφώς βέβαια τα κοράκια θα πέσουν πάνω να αναζητήσουν ευθύνες και να επικρίνουν τον τρόπο ζωής που δίαλεξε η Winehouse.Όμως αυτό που έχει σημασία είναι η καλλιτεχνική της αξία και αυτό που άφησε πίσω της το οποίο μπορεί να είναι λίγο σε ποσότητα αλλά  τεράστιο σε ποιότητα.
 Καλό σου ταξίδι λοιπόν και ελπίζω μέχρι να φύγουμε και εμείς να αξιωθούμε να ακούσουμε ξανά μια φωνή σαν την δική σου.Μια φωνή που υπερτερούσε πολλών άλλων όχι μόνο γιατί ήταν εκπληκτική αλλά γιατί εξέφραζε τον πόνο της και τα πάθη της με έναν μοναδικό και τραγικό τρόπο,όπως μόνο λίγοι μπορούν...........

ΠΕΣΟΚ (Πετρούλινο Σοσιαλιστικό Κίνημα)

Ο Σταμάτης Μαλέλης διευθυντής των ειδήσεων του Star βγήκε στην μεσημεριανή εκπομπή της Χριστίνας Λαμπίρη και για μια ακόμα φορά προσπάθησε να κάνει κατανοητό πως είναι ένας απλός άνθρωπος με ιδεώδη και υψηλά ιδανικά και πως η ανάγκη για επαγγελματική επιτυχία τον έκανε να ασχολείται το δελτίο του με βρακιά,τάνγκα στις παραλίες, τα "ξέφρενα" πάρτυ στο νησί των ανέμων και για το ποιος θα ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας. Φαντάζομαι δε πως το βράδυ που γυρνάει σπίτι του αυτομαστιγώνεται και καίει τα χιλλιάδες ευρώ που βγάζει γυμνός στην αυλή και χορεύοντας κάτω απο το φεγγάρι.
Επειδή όμως δεν αντέχει άλλο αποφάσισε όπως ανακοίνωσε στην συνέντευξη τύπου στο Super Star πως θα δημιουργήσει έναν ευρύτερο σοσιαλιστικό όμιλο. Μπράβο! Άλλωστε μας απέδειξε την κοινωνική  και πολιτική του ευαισθησία στέλνοντας την Πετρούλα στον δρόμο με τα βυζιά έξω να μετράει(με την μεζούρα) πόσο είναι η επιμήκυνση(του χρέους),να τρέχει πίσω απο τον Στρος Καν μήπως και την πάρει(την απάντηση),και να κουνά χαρωπά τα στηθάκια της για την είσοδο της ΤΡΟΙΚΑ στην Ελλάδα.
 Η απορία βέβαια που μου δημιουργείται είναι η εξής,αφού πρόδωσε τα ιδανικά του και ασχολήθηκε με ευτελή θέματα επειδή πούλαγαν τι είναι αυτό που θα τον εμποδίσει να μην πράξει το ίδιο και στην πολιτική του καριέρα: Aλλά ξέχασα άλλο ο κώλος του κάθε μοντέλου και άλλο η σωτηρία της πατρίδας. Οπότε μιας και η Πετρούλα έχει εμπειρία να την πάρει ως εκπρόσωπο τύπου  και αφού το κατέχει το μικρόφωνο και τις ξένες γλώσσες(όσες προλαβαίνει) να την στείλει στους εταίρους μας ώστε να διευθετήσει το πρόβλημα του χρέους και να φροντίσει και για την επιμήκυνση.

Πηγή:Fimesgr

Εμμονικοτητα

Η Ματθίλδη Μαγγίρα για άλλη μια φορά τα έβαλε με την Ευγενία Μανωλίδου. Φαίνεται πως η πολύ καλή ηθοποιός και όχι μόνο μιας και είναι πολυτάλαντη έχει κολλήσει το μικρόβιο του φίλου της και πρώην συνεργάτη της Λάκη Λαζόπουλου. Δεν λέω έχει πλάκα αυτό που κάνει και το κάνει πολύ καλά όμως δεν μπορώ να κατανοήσω την εμμονή της. Όταν ασχολείσαι με το τίποτα το κάνεις κάτι και αυτό επιδιώκει απεγνωσμένα η frau Μανωλίδου. Η κυρία Μαγγίρα λοιπόν δίνει την ευκαιρία να βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο η frau. Και χωρίς να κάνει τίποτα μάλιστα. Συγχαρητήρια......

Πηγή:konstantinosandr

Τοξικά Από-βλητα

Ο κύριος Αγγελής ή Αγγελίδης ή "υπήρξα για ένα φεγγάρι συμπαρουσιαστής" τα έβαλε με τον πρώην συνεργάτη του Γρηγόρη Αρναούτογλου. Τον κατηγόρησε λοιπόν πως ο Αρναούτογλου είναι πίσω απο την πρόσληψη της Νάντιας Μπουλέ στο πρωινό μαγκαζίνο. Εάν λοιπόν είναι όλοι μια κλίκα τότε πως αυτός  βρέθηκε στο πλευρό του Γρηγόρη στον Όμορφο κόσμο το πρωί; Βέβαια τον καταλαβαίνω τον άνθρωπο,σου λέει τόσα βλήτα κυκλοφορούν στο γυαλί εγώ που είμαι το ύπερ-βλήτο γιατί να απέχω;
Σαν να να μην έφτανε όμως η επίθεση αυτή συνέχισε λέγοντας πως δεν χρειάζεται οι "Stars" να διατυμπανίζουν ότι επισκέπτονται ψυχολόγους και πως άμα είσαι τρελλός δεν πρέπει να βγαίνεις και να το λες στην τηλεόραση γιατί υπάρχει και οικονομική κρίση.Η οποία κρίση ταιριάζει με όλα,ας πούμε σου λέει ο άλλος "Έχω διάρροια" και ο εν λόγω κύριος απαντά "Τι μου λες τώρα;! Εδώ έχουμε οικονομική κρίση".
Αλλά και ο κύριος αυτός πάσχει απο κρίση διότι τον Γρηγόρη τον αναγνωρίζουν ενώ αυτός ανήκει στην καλύτερη των περιπτώσεων στην κατηγορία "από κάπου τον θυμάμαι". Και επειδή θέλει να τον θυμόμαστε έχει αποφασίσει όποτε ακούγεται το όνομα Αρναούτογλου να πετάγεται σαν την πορδή μήπως τον ανακαλέσει στην μνήμη του  ο περιπτεράς του και τα deliver boys. Ας ακολουθήσει λοιπόν  τον επαγγελματικό δρόμο της Λουκά. Να βγει στο Σύνταγμα με σταυρούς και την φωτογραφία του Γρηγόρη και να τον κατηγορεί πως είναι παιδί του Σατανά και τσιράκι των Μασόνων. Έτσι θα καταφέρει αυτό που κατάφερε η Λουκά,να τον αναγνωρίζουν με το όνομα του.........

Υ.Γ.
Να ευχαριστήσω το 4newspiperblogspot για τα βίντεο που ανεβάζει και που έχω χρησιμοποιήσει

Damaged

Πραγματικά είναι να απορεί κανείς με τους υπευθύνους των προγραμμάτων των τηλεοπτικών σταθμών. Πως τα καταφέρνουν να έχουν στα χέρια τους το χρυσάφι και να το θάβουν σαν το σκυλί που θάβει τα σκατά του.Θυμάμαι ακόμα την περίπτωση του ALTER που είχε "κάψει" το Sex and the City. Το ίδιο ακριβώς κάνει και το MEGA με το Damages.Αλήθεια όταν έχεις στα χέρια μια απο τις καλύτερες σειρές των τελευταίων ετών φροντίζεις να την εξορίσεις στη 1 μετά τα μεσάνυχτα για όσους έχουν αυπνίες;
Σίγουρα ο αντίλογος των υπευθύνων θα ήταν πως η σειρά δεν έφερε τα αναμενόμενα νούμερα και είναι πολύ λογικό  γιατί όταν αναγγέλνεις ως ώρα μετάδοσης τις 23.10 και προβάλεις την σειρά όποια ώρα σου καπνίσει,ο κόσμος κουράζεται και χάνει το ενδιαφέρον του. Άλλωστε είχε γίνει και αγαπημένο παιχνίδι,ας μαντέψουμε τι ώρα θα παιχτεί το Damages. Αποφάσισαν λοιπόν να το αντικαταστήσουν με το Μίλα μου Βρώμικα σε επανάληψη και να προβάλλουν το Damages στις 00.30 ή μάλλον στη 00.50 ή τέλος πάντων όποτε τελειώσει το νυχτερινό δελτίο ειδήσεων...Περαστικά...MEGA MOY

Σκύλες της λύσσας

H Εύα Λάσκαρη Πελεκούδα πραγματικά είναι πολυτάλαντη. Αφού έκανε "τρομαχτική" καριέρα στο χώρο του μοντελινγκ ως μοντέλο(φαντάζομαι),συνέχισε στον χώρο της υποκριτικής σπουδάζοντας στην σχολή υποκριτικής και εναλλαγών προφιλ της μεγάλης μας ηθοποιού Μιμής Ντενίση. Προφανώς η κοπέλα νομίζει οτι το να βρίσκεσαι πάνω στην σκηνή σε κάνει και ηθοποιό. Και γιαυτό αποφάσισε να απευθυνθεί στην καλύτερη και την πιο ταλαντούχα που γέννησε ο τόπος μετά την Κατίνα Παξινού και την Ισμήνη Καλέση.
Επειδή όμως οι καιροί είναι δύσκολοι και στο θέατρο δεν υπάρχουν πολλοί γυμνοί ρόλοι να παίξει αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη της και ως dj. Φυσικά υπήρξαν ορισμένοι χαιρέκακοι που φρόντισαν να την κριτικάρουν για την επιλογή της αυτή,αλλά η ίδια φρόντισε να τους βάλει στην θέση τους δηλώνοντας πως δεν την ενοχλούν αυτά που λέγονται για αυτήν γιατί δεν είναι dj......ΣΩΠΑ!! ΤΙ ΜΟΥ ΛΕΣ;!  Ίσως όμως τα μαθήματα υποκριτικής να την βοηθήσαν γιατί όπως "κάνει" οτι παίζει μουσική έτσι σε λίγο καιρό θα μπορεί να "κάνει"ότι έχει και καριέρα. Εδώ το έχουν πετύχει άλλες όχι αυτή που είναι και φτυ...εε..πτυχιούχος ήθελα να πω.

My friends

Αυτή η χρονιά σίγουρα ήταν απο τις πιο δύσκολες.Και η φτώχεια συναισθημάτων,ιδεών και αισθητικής κάλυψε τα προγράμματα της τηλεόρασης,τα οποία ούτως ή άλλως δεν διακρίνονταν ποτέ στο σύνολο τους για κάτι παραπάνω.Μέσα λοιπόν σε αυτή την φτήνια και την κατινιά υπήρξε και μια απο τις λίγες λαμπρές εξαιρέσεις που μας έκανε να ξεφεύγουμε απο την πραγματικότητα.Ο  Φώτης και η Μαρία  ήταν το αγχολυτικό μας,ήταν εκείνοι οι άνθρωποι που ψάχνεις να βρείς σε μια δύσκολη στιγμή για να σε στηρίξουν,να σε κάνουν να γελάσεις και να σε βοηθήσουν να δεις πιο αισιόδοξα την ζωή σου(έστω και λίγες ώρες).Τα παιδιά αυτά λοιπόν,όντας παρεάκι μας όλα αυτά τα χρόνια,το κατάφεραν χωρίς πολλά μέσα ή ακριβές παραγωγές αλλά επιστρατεύοντας το πηγαίο χιούμορ τους και τον αυτοσαρκασμό που πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους.Επίσης το πιο σημαντικό είναι ότι μετά απο τόσα χρόνια παραμένουν αυτοί που ήταν όταν τους πρωτογνωρίσαμε και γιαυτό τους θεωρούμε δικούς μας ανθρώπους.Και για να μην ξεχάσω κατάφεραν να αναδείξουν και να κάνουν αγαπητό τον Πουλόπουλο ο οποίος,δεν μου ήταν ιδιαίτερα συμπαθής μπορώ να πω.Γιαυτό λοιπόν θα μου λείψουν το καλοκαίρι που δεν θα τους βλέπω και τους περιμένω την καινούργια σεζόν με καινούργιες ιδέες αλλά με την ίδια αγάπη που τρέφουν ο ένας για τον άλλον για να μας κάνουν να ξεχαστούμε πάλι.

Σ'χώρα με θεέ μου!

Η "εθνική" μας ηθοποιός Μιμή Ντενίση λίγο πριν αποχωρήσει από την Ελλάδα και αφήσει δυσαναπλήρωτο κενό(ή κένωση) στον εγχώριο χώρο του θεάτρου ανέβασε το κλασσικό έργο Άννα Καρένινα με τους μαθητές της σχολής της που,είχε φροντίσει να κατακρεουργήσει εκείνη πρώτη πριν πολλά χρόνια.Μπράβο της γιατί, μιας και θα αποσυρθεί στα ξένα να πουλάει πασατέμπο, χρειαζόταν να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις της στους επερχόμενους νεόπτωχους ηθοποιούς,κάποιες από τις οποίες είναι πως να διαλέγουν το καλό τους προφιλ στην κάμερα και πως να παριστάνουν ότι έχουν ταλέντο.
Σε δηλώσεις της λοιπόν τόνισε πως ΜΟΝΟ από έναν άνθρωπο έχει ακούσει άσχημη κριτική για το τρόπο που "ερμηνεύει" και ότι δεν έχει υπόψην της κάποια άλλα αρνητικά σχόλια.Μάλιστα....Αυτό νομίζω είναι το μεγαλύτερο ταλέντο της Μιμής,έχει πείσει τον κόσμο(όσους δηλαδή πιστεύουν ότι το ταλέντο κρίνεται απο το πόσο μακρυά και πλουμιστά είναι τα φορέματα του θιάσου) ότι παίζει.Και επειδή οι "μεγάλες" ερμηνείες πρέπει να μνημονεύονται και να παρακολουθούνται ξανά και ξανά παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα.

Η κυρία του κυρίου

Η Νάντια Μπουλέ μετά το βατερλό του Top Chef θα είναι η παρουσιάστρια της καθημερινής εκπομπής ELATTE στον ANT1 αντκαθιστώντας για τους καλοκαιρινούς μήνες τον Γιώργο Παπαδάκη ο οποίος,θα χρειαστεί να ξεκουράσει τις φωνητικές του χορδές  για να συνεχίζει να σκούζει σαν γουρούνι που το σφάζουν τον χειμώνα.Η αγαπητή Νάντια λοιπόν αφού διατέλεσε σχέση του Γρηγόρη Αρναούτογλου ξεχωρίζοντας απο τον σωρό προσπάθησε να καταξιωθεί αλλά, δυστυχώς η αρχή δεν ήταν καλή.Στο Top Chef άλλωστε πέρα απο πρώην του Γρηγόρη έπρεπε  και να παρουσιάζει κάτι που προφανώς δεν είχε καταλάβει.Βέβαια για να μην την αδικώ ο ρόλος της δεν ήταν και τόσο βασικός οπότε ίσως και η ίδια σκέφτηκε να περάσει απαρατήρητη.Η λύσσα της όμως να πετύχει στην τηλεόραση την πείσμωσε και συνέχισε τις προσπάθειες να αποδείξει οτι πέρα απο "αγγούρω" και πρώην, έχει και ταλέντο.Έτσι λοιπόν έβαλε τα δυνατά της στο Dancing with the Stars2 όμως φευ,και εκεί πάλι έπεσε πάνω σε παγόβουνο.Την πρώτη θέση της την άρπαξε κάποιος άλλος!Αλλά όποιος έχει πείσμα και καλές γνωριμίες δεν σταματά.Η τρίτη της μεγάλη προσπάθεια έρχεται με την πρωινή εκπομπή στον ΑΝΤ1.
Μένει λοιπόν να δούμε εάν θα τα καταφέρει ή θα την νικήσει ο σκληρός ανταγωνισμός του Νταφυ ντακ στο Star.Ας μην ανυσηχεί όμως,άμα και εδώ δεν τα πάει καλά μπορεί να την πάρει η Μαρία Μπεκατώρου(κορυφή) να κάνει γιόγκα σε ένθετο στην εκπομπή της στο ΤΗΛΕ-ΑΣΤΥ.Και φυσικά δεν θα ξεχαστεί απο τον κόσμο μιας και πάντα θα παραμείνει στην μνήμη του ως η ΠΡΩΗΝ.....
Υ.Γ.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι η συγκεκριμένη κοπέλα έχει πραγματικά ταλέντο όχι όμως ως τηλεπαρουσιάστρια αλλά ως τραγουδίστρια.Η φωνή της είναι υπέροχη και ο τρόπος που ερμηνεύει μοναδικός και "βάζει κάτω" πολλές επαγγελματίες τραγουδίστριες. Ας το ξανασκεφτεί....και θα πάψει να είναι πρώην!

Συγκίνηση στο Πανελλήνιο

Το Σάββατο που μας πέρασε η-έχω και μυαλό αλλά το κρύβω επιμελώς-Σταματίνα Τσιμτσιλή παντρεύτηκε.Συγχαρητήρια και καλούς απογόνους.Και είναι σίγουρο ότι θα μάθουμε ακριβώς πότε θα γίνει και αυτό.Είναι άλλωστε σύνηθες η προσωπική ζωή να κρεμιέται δημόσια σαν την μπουγάδα στο μπαλκόνι.Όχι γιατί την ρώτησε κανείς αλλά διότι ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος.Έτσι λοιπόν είχαμε και ρεπορταζ στην εκπομπή της,που προφανώς δεν το ήξερε η Σταματίνα γιατί είχε να μάθει πως να αναπνέει(ΕΙΣΠΝΟΗ-ΕΚΠΝΟΗ),για το πως γνωρίστηκε με τον καλό της,τι την τράβηξε,πόσο ερωτευμένη είναι,και όλα τα υπόλοιπα που καίνε τον Ελληνισμό.Και σαν μη μας έφτανε αυτό είχαμε και ζωντανές συνδέσεις το Σάββατο με την γαμήλια τελετή.Εν αναμονή λοιπόν της σύλληψης του παιδιού,της κυοφορίας,της γέννησης,τα πρώτα λογάκια του,της επετείου γάμου και στο τέλος της απαιτήσεως σεβασμού της προσωπικής της ζωή όπως οφείλει να κάνει κάθε star αυτού του διαμετρήματος.

My evil twin sister

Ο Φώτης Σεργουλόπουλος λίγες βδομάδες  πρίν αποφάσισε να δώσει μια αληθινή συνέντευξη στην -θα ήθελα να είμαι Όπρα αλλά η κατινιά δεν με αφήνει-Τατιάνα Στεφανίδου.Το περιεχόμενο της συνέντευξης είναι πλέον γνωστό, αυτό όμως που μου προκάλεσε εντύπωση ήταν απο την μία η αντίδραση της παρουσιάστριας και απο την άλλη ο σχολιασμός απο την εκπομπή TV Weekend που προβάλλεται στο κανάλι ALTER.H "γλυκιά" Τατιάνα αφού φίλησε τον Φώτη του υποσχέθηκε ότι θα υποστηρίξει και αυτή στην προσπάθεια των gay ζευγαριών να αναγνωριστούν απο την πολιτεία.Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια βέβαια όταν η σατανική δίδυμη αδελφή της εξέθετε τους θαμώνες του gay μαγαζιού Spices με τίτλους "Όργια και ναρκωτικά σε gay club" ή καλούσε τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο και τον ρωτούσε με ανακριτικό ύφος τι γίνεται μέσα στα dark room(πλέξιμο,εκμάθηση ξένων γλωσσών κ.τ.λ.).Και μάλλον δεν θυμάται  την αυτοκτονία ενός ανθρώπου λόγω της κοινωνικής κατακραυγής.
Αλλά και η Τατιάνα ζούσε ένα δράμα,την είχε καταλάβει το πνεύμα της δίδυμης αδελφής της και την ανάγκαζε να κάνει φτηνές εκπομπές,να εκθέτει ανθρώπους και να ασχολείται με σκουπίδια(μεταφορικά και κυριολεκτικά).

Όσον αφορά δε τους άντρες σχολιαστές της εκπομπής του ALTER προφανώς ζώντας οι ίδιοι τόσα χρόνια μέσα στην υποκρισία τους ενοχλεί που κάποιος βγαίνει και μιλάει ανοιχτά για αυτό που ξέραμε όλοι.Δεν είναι ανάγκη να βγουν να μιλήσουν για την προσωπική τους ζωή μπορούν απλά να υποστηρίξουν αυτή την προσπάθεια.Καλό θα κάνει και σε αυτούς......