Από τον Κιμ Γιονγκ Λί στον Ευ Βε Νι

Η Βόρεια Κορέα είναι μια χώρα της Ανατολικής Ασίας αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Στις 19/12/11 ανακοινώθηκε ο θάνατος του ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ιλ και κηρύχτηκε στην χώρα εθνικό πένθος. Τον διαδέχθηκε στην ηγεσία ο νεότερος γιος του Κιμ Γιονγκ Ουν.

Την Κυριακή 18/3/12 το ΠΑΣΟΚ εκλέγει τον νέο του ηγέτη. Οι υποψήφιοι είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος και.....ο Ευάγγελος Βενιζέλος ή μάλλον καλύτερα ο κανένας. Συνειρμικά ο κανένας στις δημοσκοπήσεις λαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστά οπότε μάλλον θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος ηγέτης. Στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ διαδέχεται τον ΓΑΠ ,υιό του δημιουργού του κινήματος,ο οποίος επίσης εκλέχτηκε με αντίπαλο τον κανένα. Δε το δαχτυλίδι της διαδοχής το έλαβε από τον προηγούμενο ηγέτη του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη μετά από μια συνάντηση που είχαν.

Η Βόρεια Κορέα θεωρείται,και είναι,μια χώρα με ένα αυταρχικό καθεστώς και έλλειμα δημοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ θεωρείται δημοκρατική παράταξη και σοσιαλιστικό κόμμα. Αλήθεια πόσο δημοκρατική είναι μια παράταξη που θέτει ως υποψήφιο ένα πρόσωπο; Η δημοκρατία ως έννοια έχει κακοποιηθεί πλειστάκις από τους πολιτικούς και όσους θεωρούν ότι την εκπροσωπούν. Το ΠΑΣΟΚ και ο υποψήφιος ηγέτης του συνεχίζουν να σκυλεύουν έννοιες και ιδεολογίες,συνεχίζουν να εμπαίζουν την νοημοσύνη και ηθική του κόσμου προβάλλοντας μια φαρσοκωμωδία με πρωταγωνιστές τους ίδιους σε ρόλο σωτήρα. Την Κυριακή που θα εκλεχθεί ο κ. Βενιζέλος θα θριαμβολογήσει για την δύναμη της δημοκρατίας ξεχνώντας πως στην δημοκρατία ο πολίτης καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε υποψηφίους. Σαφώς δεν θα υπάρξει καμία διαφορά στην πολιτική του κινήματος ούτε και βέβαια η εκλογή Βενιζέλου θα καταφέρει να αναστήσει ένα πεθαμένο κ(ώ)μα. Αυτό όμως που θα μπορούσε να κάνει το ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος ο μηχανισμός του είναι να κρατήσει τα προσχήματα,να προσπαθήσει να πείσει έστω και την ύστατη στιγμή πως διαθέτει ψήγματα δημοκρατικής αντίληψης και λειτουργίας.

Επειδή όμως κάθε κωμωδία έχει και τις δραματικές της στιγμές,ο κ.Βενιζέλος ζήτησε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για τα δεινά που υποφέρει. Μάλιστα για να γίνει πιο πιστευτός η συγγνώμη ζητήθηκε επανειλημμένως,τουλάχιστον 5 φορές. Εδώ και δυο χρόνια ο κ.Βενιζέλος και ο υπόλοιπος “θίασος” ληστεύουν μισθωτούς και συνταξιούχους,στεγνώνουν την αγορά από ρευστό,στέλνουν 1.000.000 στο ταμείο ανεργίας,διαλύουν το κοινωνικό κράτος και βυθίζουν μια χώρα στην ύφεση. Μια πραγματική συγγνώμη θα ήταν να αποσυρθεί εν μια νυκτί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και να αποδοθεί δικαιοσύνη για όσους καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα. Αυτό όμως θα σήμαινε μια ριζοσπαστική και ουσιαστική αλλαγή πολιτικής πλεύσης,ένα χτύπημα στο κατεστημένο,κάτι που ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ σαφώς δεν είναι διατεθειμένος να το κάνει.

Ο Κιμ Γιονγκ Ουν παρέλαβε ένα κράτος και έναν λαό που τον βλέπει σαν θεό και θα τον λατρέψει σαν κάτι αντοίστιχο. Ο κ. Βενιζέλος θα παραλάβει ένα αποδυναμωμένο κόμμα,και θα έχει έναν λαό που θα τον βλέπει σαν εχθρό του. Ο λόγος δε που θα εκφωνήσει την Κυριακή θα είναι απλώς ο επικήδειος μιας ετοιμοθάνατης παράταξης.

Κρίση ταυτότητας

Είναι πραγματικότητα. Η πολιτική τάξη και οι ίδιοι οι πολιτικοί μας θεωρούν ηλίθιους και μας κατατάσσουν στην κατηγορία των ιθαγενών που θα τους εντυπωσιάσουν με καθρεφτάκια. Ο κ. Σαμαράς λίγους μήνες πριν ήταν αντιμνημονιακός. Στηλίτευε με κάθε ευκαιρία το ανάξιο και ανίκανο ΠΑΣΟΚ για την πολιτική που εφάρμοζε. Μάλιστα η αντιμνημονιακή του λύσσα του ήταν τόσο μεγάλη ώστε ορισμένες φορές νόμιζες πως μιλούσε η Παπαρήγα. Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν και χρειάστηκε να αποφασίσει για το εάν η χώρα θα χρεοκοπούσε,ψήφισε το δεύτερο και πιο σκληρό μνημόνιο διαγράφοντας παράλληλα όσους δεν το ψήφισαν. Αφού λοιπόν υπερψηφίστηκε αυτό το έκτρωμα ο κ. Σαμαράς διατείνεται σε όλους τους τόνους ότι θα διαπραγματευτεί και θα εφαρμόσει μια διαφορετική πολιτική,πιο ανθρώπινη με επίκεντρο τον πολίτη που υποφέρει. Προφανώς άμα το πιστεύει θα έπρεπε κάποιος να του εξηγήσει ότι 2 πράγματα προσέχουμε που τα βάζουμε και ένα από αυτά είναι η υπογραφή μας. Επειδή όμως πολλά μπορεί να είναι ο κ. Σαμαράς αλλά αφελής δεν είναι,ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν υπήρξε αντιμνημονιακός,απλά πήγαινε ανάλογα με το ρεύμα! Όταν ο κόσμος εξοργιζόταν με την σκληρότητα του μνημονίου αυτός επέλεξε να σταθεί στην άλλη πλευρά και να απορροφήσει την δυσαρέσκεια του κόσμου. Μετέπειτα όταν η χώρα ήταν λίγα βήματα πριν την την χρεωκοπία αποφάσισε να υπογράψει την δανειακή σύμβαση για να μην κολλήσει την ρετσινιά ο ίδιος και η ΝΔ ότι φαλίρισαν τον τόπο. Και αφού βλέπει τελικά ότι με την πράξη του αυτή τα ποσοστά κατακρημνίζονται και χάνεται η πιθανότητα να γίνει πραγματικότητα ο διακαής και μόνιμος πόθος του να γίνει πρωθυπουργός,υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια και εφαρμόζει μια προεκλογική εκστρατεία εμπνευσμένη από την φραπελιά. Μάλιστα επιθυμώντας καμία ψήφος να μην πάει χαμένη,δέχεται πίσω τους διαγραφέντες. Ναι αυτούς που δεν ψήφισαν το μνημόνιο,που το ψήφισε ο ίδιος και το κ(ώ)μα του,που ήταν αντιμνημονιακός,που διαφώνησε μαζί τους,που τώρα όμως τους δέχεται πίσω. Και για να συνεχιστεί η φαρσοκωμωδία επιβιβάζει στο “Πλοίο της Αγάπης” τα δύο αποσκιρτημένα τέκνα της ακροδεξιάς.

Δηλαδή ο κ.Σαμαράς όχι απλά μας θεωρεί ηλίθιους αλλά και τον εαυτό του πολύ έξυπνο. Θα έπρεπε να όμως να του θυμίσει κάποιος συνεργάτης του μια σοφή λαϊκή ρήση,ότι ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται! Ας λάβει υπόψιν του και το παράδειγμα του συμφοιτητή του...

Η γύμνια του ΠΑΣΟΚ και οι 12 απόστολοι

Στην χτεσινή εκπομπή Ανατροπή του Γιάννη Πρετεντέρη (5/12/11),η Λούκα Κατσέλη βλέποντας τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ να αγγίζουν τον πάτο αναρωτιόταν ποιο ποσοστό των αναποφάσιστων είναι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης ξαφνικά σε δηλώσεις του στον τύπο και στην

τηλεόραση θυμήθηκε πως το ΠΑΣΟΚ πρέπει να βρει ξανά τους χαμένους δεσμούς με την κοινωνία και πως επιβάλλεται αλλαγή εξουσίας στο κόμμα. Ο Χάρης Καστανίδης μαζί με άλλους 11,ως σαν τους 12 αποστόλους,έδωσε στην δημοσιότητα ένα κείμενο, το οποίο το συνυπογράφουν και οι 12, με θέμα την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην κεντροαριστερά και εκφράζοντας ανοιχτά την στήριξη τους στον ΓΑΠ.

Τρία γεγονότα με πολύ κοντινή χρονική διάρκεια μεταξύ τους,που σκιαγραφούν με τον πιο γλαφυρό τρόπο την απόγνωση των “σοσιαλιστών”πολιτικάντηδων μιας και νιώθουν το ναυάγιο να φτάνει όλο και πιο κοντά. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς,με γνώμονα πρακτικές του παρελθόντος,θέλουν να πιστεύουν πως μια μεγάλη μερίδα των αναποφάσιστων θα γυρίσει πίσω,όπως το πρόβατο στο μαντρί. Τα δεδομένα όμως έχουν αλλάξει και όλοι αυτοί οι φορείς της χυδαίας πολιτικής δεν το έχουν καταλάβει. Η μόνη πολιτική που έχει μάθει να ασκεί το ΠΑΣΟΚ και η μόνη που θα μπορούσε να το σώσει από τον όλεθρο είναι η πολιτική της μίζας και του ρουσφετιού. Τα λεφτά όμως δεν υπάρχουν και τούτο είναι που τελικά απογυμνώνει το “κίνημα”.

Το πολιτικό αυτό μόρφωμα,το ΠΑΣΟΚ δηλαδή,δεν είχε ποτέ κάποια πολιτική ιδεολογία. Εκμεταλλευόμενο την φαγωμάρα της αριστεράς,τα εύκολα συνθήματα και την απέχθεια του λαού προς την δεξιά μετά την χούντα αναρριχήθηκε στην εξουσία με μοναδική ατζέντα το ψέμα και τον πακτωλό χρημάτων που ήταν διατεθειμένο να μοιράσει.

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια το κίνημα αυτό “τραβεστί” ελίχθηκε από ιδεολογία σε ιδεολογία και από διάφορους πολιτικούς χώρους αλιεύοντας ψηφοφόρους και επιβιώνοντας κάθε φορά. Η επιβίωση του δε επιτυγχανόταν μέσω της απόλυτης αποχαύνωσης του λαού,τον οποίο φρόντιζε να τον ταΐζει ευρωπαϊκό χρήμα και δίνοντας του την ελπίδα ενός διορισμού στο Δημόσιο. Με αυτό τον τρόπο εξαγόραζε την σιωπή και την ανοχή του λαού. Το πολιτικό αυτό μόρφωμα κατόρθωσε

να διατηρηθεί στην εξουσία τόσα χρόνια διότι στόχευσε στα πιο ταπεινά ένστικτα του ανθρώπου.

Τα ψέμματα όμως τελείωσαν και τώρα το ΠΑΣΟΚ έρχεται αντιμέτωπο με τις πράξεις του. Όχι μόνο των τελευταίων δυο ετών αλλά της συνολικής καταστροφικής και φαύλης διαδρομής του στο πολιτικό προσκήνιο. Η Κατσέλη, ο Χρυσοχοίδης και οι “12 απόστολοι” ήταν και αυτοί φορείς της πολιτικής του κόμματος,ψήφισαν τα νομοσχέδια και στήριξαν την πολιτική ατζέντα του ΠΑΣΟΚ. Είναι υπεύθυνοι για όλη αυτή την κατάσταση και όμως συμπεριφέρονται ως σαν ξύπνησαν από κώμα.

Είναι δε τόσο φαιδροί και σιχαμένοι που την στιγμή που ο κόσμος υποφέρει,η ανεργία εκτοξεύεται στα ύψη και το κράτος πρόνοιας εξαφανίζεται,αυτοί λειτουργούν με μικροπολιτικά συμφέροντα και ελπίζοντας σε βραχύβιες εκλογικές νίκες. Νομίζω πως ο λαός,που ορισμένες φορές είναι σοφός το έχει θέσει με τον πιο εύστοχο τρόπο. Κυρία μου και κύριοι του ΠΑΣΟΚ εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται.

Το πιο εξοργιστικό όμως τελικά και αυτό που αποδεικνύει περίτρανα το ανύπαρκτο πολιτικό τους ήθος είναι η πρόθεση τους να προσεγγίσουν την αριστερά ξανά. Μάλιστα η Λούκα Κατσέλη έκανε ήδη νύξη στη ίδια εκπομπή στον Κουβέλη για συνεργασία με τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς. Το θράσος τους ειλικρινά ξεπερνά κάθε όριο. Αφού εκμεταλλεύτηκαν την αριστερά,την χρησιμοποίησαν όσο τους συνέφερε και μετά την φτύσαν,τώρα που βλέπουν την καταστροφή να έρχεται και ορμώμενοι από την κουτοπονηριά που τους διακρίνει θυμήθηκαν τις γέφυρες επικοινωνίας. Λογικό,αφού η αριστερά συναθροίζοντας τα ποσοστά της αποτελεί πλέον την πρώτη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα. Μου φέρνουν δε στο μυαλό την εικόνα των γυναικών που κάνουν κονσομασιόν,οι οποίες το κάνουν για να ζήσουν και έχουν πολύ περισσότερη αξιοπρέπεια από δαύτους,και πλησιάζουν τους πελάτες στα μπαρ που δουλεύουν για να τις κεράσουν κάνα ποτό.

Το ΠΑΣΟΚ προφανώς,και το εύχομαι, μετρά τις τελευταίες του μέρες. Η ήττα θα είναι βαριά και ο κόσμος πλέον δεν θα μπορεί ούτε να ξεχάσει,ούτε να συγχωρήσει. Το ΠΑΣΟΚ δεν είχε ποτέ πολιτική ατζέντα,δεν άσκησε σοβαρή πολιτική και επιβίωσε όσο καιρό έρεε χρήμα στην Ελλάδα.

Πλέον όμως ο βασιλιάς είναι γυμνός......

Επόμενη στάση-Αριστερά

Τις τελευταίες μέρες νομίζω πως απογυμνώθηκε το πολιτικό σύστημα και ειδικότερα οι τακτικές των δύο μεγάλων κομμάτων. Δυο κομμάτων που βάζουν μπροστά τις μικροκομματικές τους επιδιώξεις και αδιαφορούν για το πιο σημαντικό,που είναι η σωτηρία της πατρίδας. Ίσως όμως το μοναδικό στο οποίο συμφωνούν και οι δυο είναι πως επιθυμούν μια αριστερά πολυδιασπασμένη.

Σε μια τελευταία δημοσκόπηση για την εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στα ποσοστά του πριν από το 1980,ήτοι 15% ,η Νέα Δημοκρατία 22,5%,το ΚΚΕ 7,8%,ο ΣΥΡΙΖΑ 5,3%,η ΔΗΜΑΡ 3,7%,η ΔΗΣΥ 2,4%,οι Οικολόγοι Πράσινοι 2,3% ,το Άρμα Πολιτών 1,6% και το ΛΑΟΣ 5,7%. Εάν συγκεντρώσουμε τα ποσοστά των 3 αμιγώς αριστερών κομμάτων,δηλαδή του ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ έχουμε ένα ποσοστό της τάξης του 16,8% χώρια τα κόμματα όπως το Άρμα Πολιτών που έχουν αριστερές τάσεις. Μια αριστερά ενωμένη την συγκεκριμένη περίοδο θα μπορούσε όχι μόνο να αποτελέσει αξιωματική αντιπολίτευση στην επόμενη βουλή αλλά και πιθανότατα κυβέρνηση. Σενάριο φανταστικό; Ίσως μερικά χρόνια πριν ναι αλλά πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν χάσει το έρεισμα τους στον λαό. Κανείς πλέον,πέρα από τον στενό πολιτικό πυρήνα ή τους αφελείς,δεν μπορεί να πιστέψει πως έχουν κάποιο σχέδιο για την έξοδο από την κρίση ή πως ενδιαφέρονται για τον λαό. Μάλιστα τα τελευταία γεγονότα αποδεικνύουν πως και οι δύο αρχηγοί είναι μαριονέτες στα χέρια των Μερκοζί με την μόνη διαφορά πως ο κ. Σαμαράς επειδή δεν κυβερνά μπορεί να προσποιείται πως είναι αντίθετος στα σχέδια των εταίρων μας. Γιαυτό άλλωστε δεν βάζει την υπογραφή του για τα μέτρα εποφθαλμιώντας τα αυξημένα ποσοστά που του δίνουν το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις. Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη μεριά βλέποντας την καταστροφική του πορεία και το τέλος του να έρχεται προσπαθεί να γαντζωθεί στην εξουσία και να μετριάσει τις ανεπιθύμητες αντιδράσεις μιας εκλογικής ήττας.

Είναι πολύ εύκολο να αρχίσουμε να μιλάμε για το τέλος του δικοματισμού,άλλωστε είναι μια κουβέντα που σέρνεται εδώ και χρόνια λειτουργώντας περισσότερο ως ασκήσεις θάρρους και επιβίωσης των μικρών κομμάτων. Όμως πλέον αυτή η κουβέντα αποκτά βάση και ισχυρό πλεονέκτημα. Τα δύο “μεγάλα” κόμματα πλέον δεν συγκεντρώνουν ούτε καν το 40 %,δηλαδή συνεργαζόμενα θα τους ήταν αδύνατον να σχηματίσουν αυτόνομη κυβέρνηση. Κάτι τέτοιο αποτελει μοναδική ευκαιρεία για την αριστερά για να περάσει μπροστά. Οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των κομμάτων είναι πολλές όμως πρέπει τα κόμματα της αριστεράς να φύγουν απο την θεωρία και να περάσουν στην πράξη. Ειδικότερα το ΚΚΕ που έχει θέσει τον εαυτό του ως έναν κομματικό σχηματισμό που δέχεται την ψήφο δυσαρέσκειας. Ένα κόμμα όμως δεν μπορεί να ανέβει στην εξουσία επειδή απλά μάζεψε τους δυσαρεστημένους αλλά διότι έχει πρόγραμμα και όραμα για το μέλλον.

Κατανοώ βέβαια την αριστερά,έχασε την ταυτότητα της ή μάλλον της την έκλεψε το ΠΑΣΟΚ για να μπορέσει να ανέβει στην εξουσία. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα πέρα από τον πλούτο που λεηλάτησε,καταχράστηκε και κάθε σύνθημα και ιδεολογία της αριστεράς και έχοντας στο τιμόνι έναν λαοπλάνο και φιλόδοξο αρχηγό τράβηξε δίπλα του ψηφοφόρους αριστερούς που επιθυμούσαν να βρεθεί στο τιμόνι της χώρας ένα κόμμα που να τους εκφράζει. Και το ΠΑΣΟΚ φρόντισε να ανταμείψει τον κόσμο σπαταλώντας εκατομμύρια για ρουσφέτια και βολέματα των ψηφοφόρων του. Η αριστερά λοιπόν μπροστά στον τυφώνα Παπανδρέου στάθηκε ανίσχυρη,φοβισμένη αλλά και σίγουρα πολύ θυμωμένη και ήταν αυτός ο θυμός που οδήγησε στην οικουμενική κυβέρνηση του 89,στην συνεργασία με την δεξιά αλλά και στα λαϊκά δικαστήρια. Αυτό όμως ήταν λάθος γιατί το ΠΑΣΟΚ τότε ήταν πολύ δυνατό,ο κόσμος πολύ χορτασμένος από χρήμα και ο Παπανδρέου εθνικός ήρωας. Της στοίχισε αυτή η εκδικητική συμπεριφορά όπως στοίχισε και στην ανανεωτική αριστερά η προσκόλληση στο ΠΑΣΟΚ θέλοντας να αυξήσει την επιρροή της στον λαό. Η μόνη φορά που φάνηκε πως υπάρχει ελπίδα μετά από καιρό ήταν όταν οι δημοσκοπήσεις δίναν διψήφια ποσοστά στον ΣΥΡΙΖΑ όμως και εκεί πέρα από το βρώμικο παιχνίδι της Ν.Δ.,την απειρία του κ. Τσίπρα να διαχειριστεί τον πόλεμο που δεχόταν,είχε να δεχτεί ένα χτύπημα κάτω από την μέση με το ΚΚΕ να του επιτίθεται φοβούμενο την επιρροή που αποκτούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στο εκλογικό σώμα.

Τέτοιες συμπεριφορές σαν αυτή του ΚΚΕ είναι ανεπίτρεπτες και διασπαστικές,δεν προσφέρουν τίποτα παρά μόνο βοήθεια στα δυο μεγάλα κόμματα. Και ίσως αυτός είναι ο λόγος που η κ. Παπαρήγα για πρώτη φορά από το βήμα της βουλής ξεχώρισε τους κουκουλοφόρους από το ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που χρειάζεται να κάνει η αριστερά είναι να βρει αυτά που την ενώνουν,διαφορές θα υπάρχουν πάντα,να παρουσιάσει ρεαλιστικές λύσεις,να δείξει ότι έχει πρόγραμμα και σταματήσει να τρώγεται μεταξύ της. Διότι στο τέλος δεν θα έχουν χωρίσουν τίποτα παραπάνω από τα κομμάτια μιας διαλυμένης χώρας

Η βλακεία που κατοικώ

Ερχόμενος προς το σπίτι το μυαλό μου είχε γεμίσει ιδέες και σκέψεις για τις πολιτικές εξελίξεις. Προσπαθούσα να βρω,όπως και όλοι μας,τους λόγους που αυτή την δεδομένη στιγμή ο πρωθυπουργός αποφάσισε να προχωρήσει στην διενέργεια δημοψηφίσματος. Δίχως να μπορώ να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα είδα έναν “πολιτισμένο”,”Ευρωπαίο” Έλληνα πολίτη να περνά με κόκκινο ακολουθούμενο από έναν οδηγό μηχανής,και τότε η σκέψη μου άλλαξε και επικεντρώθηκε μόνο σε μια απόφαση. Να γίνει το Δημοψήφισμα εδώ και τώρα. Δεν μας αξίζει να ανήκουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια και ούτε υπήρξαμε ποτέ κάτι παραπάνω από βλάχοι,βαλκάνιοι. Οι Έλληνες δεν αξίζουν καμία βοήθεια,αποτελούν φύρα για το σύνολο της Ευρώπης και ντροπή για τον τόπο αυτό. Ξέρω πως αυτή την στιγμή ο θυμός είναι που μιλάει,όμως δεν τρέφω καμία εκτίμηση στο πρόσωπο του λαού μας. Και αυτοί που μας κυβερνούν αποτελούν αντανάκλαση του εαυτού μας. Σε μια από τις πλέον κρίσιμες στιγμές της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας τρώγονται σαν τα κοκόρια,ονειρεύονται θέσεις και αυτόνομες κυβερνήσεις και συμπεριφέρονται σαν την μπάντα του Τιτανικού που συνέχιζε να παίζει ενώ το πλοίο βυθιζόταν.

Ως λαός δεν σεβαστήκαμε το παρελθόν μας,δεν υπήρξαμε ούτε στο ελάχιστο πολιτισμένοι,αναπτύξαμε την κουτοπονηριά μας στο έπακρο και πιστέψαμε πως θα μπορούσαμε από την μία να αρμέγουμε συνέχεια την ιερή αγελάδα και από την άλλη να λοιδορούμε τους εταίρους μας. Σαφώς τα πάντα δεν είναι μαύρο-άσπρο,οι κυβερνήσεις των ισχυρών μελών της Ε.Ε. έχουν παίξει βρώμικο παιχνίδι αρκετές φορές,όμως κατάφεραν μέσα στα χρόνια να χτίσουν κοινωνίες που σέβεται ο ένας τον άλλον,που η δικαιοσύνη σε ένα βαθμό λειτουργεί,όπου η παιδεία δεν αποσκοπεί μόνο στην εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Εδώ προτιμήσαμε να διατηρήσουμε την επαρχιώτικη νοοτροπία,να παριστάνουμε τους Ευρωπαίους. Και γιατί όχι άλλωστε,τόσα χρόνια πουλάμε μούρη με τους κόπους άλλων,τα επιτεύγματα των προγόνων μας και νοιώθουμε υπερήφανοι που αποτελούμε το αποτέλεσμα κένωσης αυτού του τόπου. Μια χώρα με μια τέτοια γεωπολιτική θέση,με μια τόσο σημαντική ιστορία δεν αξίζει να κατοικείται από τιποτένιους,και επειδή αυτό ακριβώς είμαστε ας γυρίσουμε πίσω στην δραχμή,πίσω σε αυτό που γνωρίζουμε καλύτερα,στα κουρέλια που μας κάναν και όχι στα ρούχα που έπρεπε να φορέσουμε γιατί πολύ απλά αυτό μας αξίζει. Μια βαλκανική περιθωριοποιημένη χώρα με μίζερους,αμόρφωτους και ανίκανους πολίτες.

Ίσως να ακούγεται σκληρό και μπορεί ορισμένοι να θεωρήσουν πως δεν είμαστε όλοι έτσι αλλά νομίζω ότι πλανόμαστε οικτρά. Ας γυρίσουμε γύρω μας να δούμε την πραγματικότητα,την φτήνια,την αδιαφορία,την έλλειψη σεβασμού που μας διακατέχει. Και πως τώρα στα δύσκολα αποφασίζουμε να την κάνουμε παρά να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι.

Σίγουρα ο δρόμος του ευρώ είναι δύσκολος,χρειάζεται θυσίες και πολύ κόπο όμως το μέλλον βρίσκεται στην συνεργασία και όχι στην διάσπαση της Ε.Ε.. Η σημερινή κατάσταση θα πρέπει να δώσει το σήμα στις κυβερνήσεις των χωρών-μελών πως η Ευρώπη έχει ανάγκη από μια ολοκληρωτική ένωση και όχι απλά από μια νομισματική,άλλωστε τον παρελθόν της Γηραιάς Ηπείρου έχει αποδείξει πως δεν είναι δύσκολο να αποσταθεροποιηθούν τα πράγματα και να οδηγηθούμε σε εφιαλτικά σενάρια. Γιαυτό είναι σημαντικό να κάνει πέρα η κάθε χώρα το προσωπικό της συμφέρον και να κοιτάξει το γενικό καλό αποσκοπώντας σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση εστιασμένη στους πολίτες και όχι στην κερδοφορία των τραπεζών.

Άντε τώρα να εξηγήσεις όλα αυτά στον Έλληνα που έχει μάθει να κοιτάει την πάρτη του και να σκέφτεται μόνο με γνώμονα το συμφέρον του. Τα κακόμοιρα τα ζα όσο και να τα χτυπήσεις,αυτά δεν μαθαίνουν. Τελειώνοντας θα ήθελα να κλείσω με λίγους στίχους από ένα παλιό κομμάτι του Σαββόπουλου

Μελαμψές φυλές /κοντοπόδαρες /Σειλινοί του κράτους /που ξερνάει και να `τους /τσιφτετέλληνες /με γονείς ληστές /των συντρόφων τους θύτες /για ανμηστία αλήτες /τώρα διοικητές/Κράτος ασυστόλων /και πεσμένων κώλων /Κωλοέλληνες 

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα 30 αργύρια

Τον τελευταίο καιρό μου έχει δημιουργηθεί η αίσθηση πως ο ΣΎΡΙΖΑ είναι πίσω από τα πάντα. Έχουν προφανώς διασυνδέσεις με τον αραβικό κόσμο,έφεραν τα πάνω κάτω στην Αίγυπτο,συνεργάζονται με τα Wiki leaks και προφανώς βρίσκονται πίσω από κάθε επανάσταση και εξέγερση που παίρνει χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο. Οπότε είναι λογικό ότι με τόση δύναμη που έχουν στα χέρια τους ήταν “παιχνιδάκι” να σταματήσουν την παρέλαση στην Θεσσαλονίκη.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε απόλυτη κατάρρευση,σύγχυση και πανικό. Μάλιστα για να καταφέρει να επιβιώσει,ανασύρει “όπλα” του παρελθόντος που είχαν αποτέλεσμα. Μόνο που πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Ο ΣΎΡΙΖΑ αποτέλεσε τον τέλειο αποδιοπομπαίο τράγο τον Δεκέμβριο του 2008. Ήταν τότε που η κοινωνία αποχαυνωμένη ακόμα αδυνατούσε να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος που υπέβοσκε. Η φούσκα δεν είχε σκάσει και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θέλοντας να καλύψει την ανυπαρξία της αλλά και το ηφαίστειο που έβραζε,αποφάσισε να παίξει το “σίγουρο” χαρτί,τον άσσο στον μανίκι της. Και τι πιο ιδανικό απο το να φορτώσεις τα έκτροπα στην Αριστερά και ειδικότερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος αντικρίζοντας την εικόνα μιας Αθήνας παραδομένης στις φλόγες,δεν μπορούσε να συλλάβει με το μυαλό του τι ήταν αυτό που ωθούσε νεαρούς να καταστρέφουν τράπεζες , βιτρίνες πολυκαταστημάτων και να καίνε το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Άλλωστε όταν ακόμα ζεις το “Ελληνικό Όνειρο” της επίπλαστης ανάπτυξης σου είναι δύσκολο να κατανοήσεις τέτοιες πράξεις έντονης βίας. Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν πέτυχε τον στόχο της και καταβαράθρωσε τον ΣΎΡΙΖΑ από διψήφια ποσοστά σε μονοψήφια. Βέβαια οι “φωστήρες “ της γαλάζιας πολυκατοικίας είχαν και συμπαραστάτες και μάλιστα από τον αριστερό χώρο. Το ΚΚΕ έπαιξε ένα βρώμικο και κοντόφθαλμο παιχνίδι. Υποστήριξε εμμέσως πλην σαφώς αυτές τις θεωρίες

περί σύνδεσης του ΣΎΡΙΖΑ με τους κουκουλοφόρους φοβούμενο την περιθωριοποίηση του και τα αυξημένα ποσοστά του ΣΎΡΙΖΑ. Και το κόλπο έπιασε,ο κόσμος έστρεψε την προσοχή και την οργή του “συνήθεις” υπόπτους και η εξουσία συνέχιζε να σφυρά αδιάφορα.

Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν αποφάσισε να ακολουθήσει την ίδια πολιτική θέλοντας να υποδαυλίσει τα επεισόδια και την ματαίωση της παρέλασης στην Θεσσαλονίκη θέτοντας τον ΣΎΡΙΖΑ υπεύθυνο και πάλι. Μα πραγματικά εάν ένα κόμμα είχε τόση δύναμη θα βρισκόταν τώρα στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ μέσα στην αλαζονεία του δεν μπορεί ή δεν θέλει να δει τα λάθη του,να αναγνωρίσει την πίεση που ασκεί στον λαό και συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως σαν μια ακόμα Μαρία Αντουανέτα.

Διότι πλέον ο κόσμος δεν “τσιμπάει” μιας και βλέπει τον εαυτό τους στις εικόνες που προβάλλονται στην τηλεόραση,του ζητείται να πιεστεί,και σε ένα βαθμό ορθώς,δίχως όμως η κυβέρνηση να αναλαμβάνει τις ευθύνες της ή να δίνει πρώτα αυτή το καλό παράδειγμα.

Πέρα από κάποια έκτροπα που είναι κατακριτέα δεν είναι ο ΣΎΡΙΖΑ που αντιδρά αλλά το σύνολο του πληθυσμού που δεν βλέπει τέλος στο μαρτύριο του,καλείται να πληρώσει τον συνολικό λογαριασμό μόνος του,και από την άλλη μεριά έχει μια κυβέρνηση που αρνείται να ματώσει και θεωρεί ως επιτυχία τον απόλυτο εξευτελισμό της χώρας και την πτώχευση της. Σαφώς φταίμε και έχουμε μερίδιο ευθύνης μιας και κάναμε τα στραβά μάτια τόσα χρόνια, όμως δεν ήμασταν μόνοι μας σε αυτό. Συνολικά και τα δυο κόμματα εξουσίας ευθύνονται που βούλιαξαν μια ολόκληρη χώρα αφήνοντας μια κοινωνία να εθιστεί στην ανομία. Έσπειραν ανέμους και τώρα θερίζουν θύελλες αλλά παρόλαυτα δεν έχουν το σθένος να αποδεχτούν την αποτυχία τους.

Ο ΣΎΡΙΖΑ όπως και η αριστερά στο σύνολο της θα πρέπει να παρουσιάσει ένα σοβαρό πολιτικό πρόγραμμα με θέσεις,δράσεις και να αφήσει στην άκρη την διχόνοια ή τον ρόλο του κριτή. Είναι καιρός να αρπάξουν την ευκαιρία στα χέρια τους πριν προλάβει να το κάνει η ακροδεξιά. Το ΠΑΣΟΚ έχει εξαντλήσει πια τον ρόλο του και είναι έτοιμο να περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όχι για αυτά που πέτυχε αλλά για όσα απέτυχε να κάνει. Με ψέμματα βρέθηκε στην εξουσία τότε,με ψέμματα βρέθηκε και πριν δυο χρόνια. Χωρίς πρόγραμμα,πιστεύοντας πως θα μπορούσε να ακολουθήσει την λαϊκίστικη πολιτική του 80,και να την βγάλει καθαρή αποδεικνύοντας πως απλά αποτελεί εκπρόσωπο τύπου της Ε. Ε.στην Ελλάδα. Το μόνο ίσως που θα το έσωζε θα ήταν ,πέρα από το να ματώσουν επιτέλους όλα τα γαλαζοπράσινα παιδιά, να ζητήσει μια ειλικρινή συγγνώμη για όλα τα δεινά που έχει φέρει στην χώρα και να πάψει να βρίσκει ενόχους για εγκλήματα που έχει διαπράξει το ίδιο. Εκτός και εάν θέλουν να μας πείσουν πως και ο Ιούδας ήταν μέλος του ΣΎΡΙΖΑ......

Το τέλος της "αθωότητας"

Προς μεγάλη μου λύπη το τελευταίο διάστημα καταλήγω στο συμπέρασμα πως είμαστε γελοίος ως λαός. Κοιτάζω γύρω μου και δεν βλέπω κανένα υπερήφανο λαό,όπως θέλουμε να πιστεύουμε. Με αφορμή δε τις τελευταίες εξελίξεις του κουρέματος του χρέους και των συζητήσεων για μια μόνιμη επιτροπή από την Ευρωπαϊκή Ένωση εγκατεστημένη στην Ελλάδα,ξύπνησαν τα εθνικιστικά φαντάσματα. Δεν δεχόμαστε να είμαστε υπό επιτήρηση αλλά δεν μας ενοχλούσε τόσα χρόνια που δανειζόμασταν χρήματα για δήθεν ανάπτυξη και τα τρώγαμε σε ρουσφέτια,αμάξια,κουμπάρους, λίμνες και γαλαζοπράσινα παιδιά. Η εθνική κυριαρχία έχει παραδοθεί εδώ και χρόνια από όλους αυτούς που επένδυσαν στα τζιπ και όχι στην τεχνολογική ανάπτυξη. Διότι προδότης είναι και αυτός που υποθηκεύει το μέλλον μιας χώρας,καταναλώνοντας ξένο χρήμα μόνο για ιδίων όφελος.

Προδότης είναι όποιος επιμένει να καλλιεργεί εθνικιστικό μίσος συντηρώντας τις βιομηχανίες όπλων και στερώντας χρήματα από την παιδεία και την κοινωνική πρόνοια και ειδικότερα για μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θυμάμαι μικρός πως αυτό που μας έκανε να νοιώθουμε ασφάλεια ως Έλληνες ήταν η ένταξη μας στην ΕΟΚ. Πιστεύαμε μάλιστα πως δεν υπήρχε περίπτωση να μας επιτεθεί η Τουρκία αφού ήμασταν Κράτος-μέλος μιας τόσο ισχυρής συμμαχίας. Και όμως τόσα χρόνια μετά η Ελλάδα συνέχιζε να ξοδεύει το 4% του ΑΕΠ ήτοι δηλαδή 14.000.000.000! Ένα συνεχιζόμενο έγκλημα εις βάρος ενός ολόκληρου λαού. Και όμως όποτε έβγαινε κάποιος και μίλαγε για μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων τον κατηγορούσαν ως προδότη του έθνους,τουρκόφιλο,πράκτορα και άλλα γελοία. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι τώρα που υποκινούν θέματα για επιστροφή στην δραχμή,θέτουν κόκκινες γραμμές στοχεύοντας στην διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτος,αναχαιτίζοντας κάθε προσπάθεια εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας. Είναι εκείνοι που ως άλλοι μαυραγορίτες θα υφαρπάξουν την περιουσία του κόσμου για μια(κυριολεκτικά)φρατζόλα ψωμί. Το τραγικό όμως είναι πως ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού βλέπει με καλό μάτι μια τέτοια προοπτική,θέλει δηλαδή να επιστρέψει σε ένα αδύναμο και ανίσχυρο νόμισμα,σε μια κρατικοδίαιτη οικονομία,σε ένα τριτοκοσμικό κοινωνικό περιβάλλον.

Φαντάζει στο μυαλό του ιδεατό το σενάριο μιας χώρας που έχει παρέλθει,μιας κατάστασης που μας οδήγησε εδώ. Και η απορία μου είναι η εξής,αυτοί δεν είναι προδότες; Δεν είναι προδότης όποιος δέχθηκε όλα αυτά τα χρόνια το ρουσφέτι,την σπατάλη,την ανομία οδηγώντας την χώρα στην πτώχευση και διαλύοντας μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων στερώντας κάθε όνειρο. Προδότης δεν είναι όποιος καλοβλέπει την επιστροφή σε ένα απαξιωμένο σύστημα ακόμα και όφελος να μην έχει,μόνο και μόνο από ανασφάλεια;

Φτάνοντας στα 34 μου είναι πρώτη φορά που νοιώθω εγκλωβισμένος,αισθάνομαι σαν κάποιος να μου έκοψε τα πόδια και να ξύπνησα μια μέρα ανίκανος να περπατήσω,να τρέξω,να ζήσω την ζωή μου. Και είναι όλες εκείνες τις φορές που θυμώνω με την γενιά μου διότι είδε το τυρί αλλά δεν είδε την φάκα. Πιο πολύ όμως θυμώνω με όλους αυτούς τους προδότες που έχτισαν,συντήρησαν και βολεύτηκαν μέσα σε αυτό το σάπιο,πρόστυχο και άρρωστο κατεστημένο.

Η εποχή που ζούμε είναι κρίσιμη,είναι εποχή αποφάσεων όχι μόνο για τα οικονομικά αλλά και για εμάς τους ίδιους. Είναι επιβεβλημένο να καθορίσουμε τι θέλουμε ως λαός και εδώ έγκειται ο χαρακτηρισμός μας ως γελοίους. Διότι εάν θέλουμε να είμαστε σοβαροί θα πρέπει να αποφασίσουμε που θέλουμε να ανήκουμε και τι κοινωνία επιδιώκουμε να χτίσουμε. Δεν γίνεται να θέλεις να ανήκεις στην Δύση αλλά να συμπεριφέρεσαι σαν ανατολίτης,δεν συνάδουν αυτά τα 2. Η μόνη ελπίδα είναι πως αυτό το υγιές κομμάτι του πληθυσμού θα μπορέσει να βγει στην επιφάνεια γιατί καμία αλλαγή δεν θα προέλθει από τους πρωτεργάτες και συνεχιστές του σάπιου συστήματος. Τέλος μιας και αύριο είναι εθνική εορτή να θυμίσω,όχι πλαστικά σε πλατείες και ακτές......