Το τέλος της "αθωότητας"

Προς μεγάλη μου λύπη το τελευταίο διάστημα καταλήγω στο συμπέρασμα πως είμαστε γελοίος ως λαός. Κοιτάζω γύρω μου και δεν βλέπω κανένα υπερήφανο λαό,όπως θέλουμε να πιστεύουμε. Με αφορμή δε τις τελευταίες εξελίξεις του κουρέματος του χρέους και των συζητήσεων για μια μόνιμη επιτροπή από την Ευρωπαϊκή Ένωση εγκατεστημένη στην Ελλάδα,ξύπνησαν τα εθνικιστικά φαντάσματα. Δεν δεχόμαστε να είμαστε υπό επιτήρηση αλλά δεν μας ενοχλούσε τόσα χρόνια που δανειζόμασταν χρήματα για δήθεν ανάπτυξη και τα τρώγαμε σε ρουσφέτια,αμάξια,κουμπάρους, λίμνες και γαλαζοπράσινα παιδιά. Η εθνική κυριαρχία έχει παραδοθεί εδώ και χρόνια από όλους αυτούς που επένδυσαν στα τζιπ και όχι στην τεχνολογική ανάπτυξη. Διότι προδότης είναι και αυτός που υποθηκεύει το μέλλον μιας χώρας,καταναλώνοντας ξένο χρήμα μόνο για ιδίων όφελος.

Προδότης είναι όποιος επιμένει να καλλιεργεί εθνικιστικό μίσος συντηρώντας τις βιομηχανίες όπλων και στερώντας χρήματα από την παιδεία και την κοινωνική πρόνοια και ειδικότερα για μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θυμάμαι μικρός πως αυτό που μας έκανε να νοιώθουμε ασφάλεια ως Έλληνες ήταν η ένταξη μας στην ΕΟΚ. Πιστεύαμε μάλιστα πως δεν υπήρχε περίπτωση να μας επιτεθεί η Τουρκία αφού ήμασταν Κράτος-μέλος μιας τόσο ισχυρής συμμαχίας. Και όμως τόσα χρόνια μετά η Ελλάδα συνέχιζε να ξοδεύει το 4% του ΑΕΠ ήτοι δηλαδή 14.000.000.000! Ένα συνεχιζόμενο έγκλημα εις βάρος ενός ολόκληρου λαού. Και όμως όποτε έβγαινε κάποιος και μίλαγε για μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων τον κατηγορούσαν ως προδότη του έθνους,τουρκόφιλο,πράκτορα και άλλα γελοία. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι τώρα που υποκινούν θέματα για επιστροφή στην δραχμή,θέτουν κόκκινες γραμμές στοχεύοντας στην διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτος,αναχαιτίζοντας κάθε προσπάθεια εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας. Είναι εκείνοι που ως άλλοι μαυραγορίτες θα υφαρπάξουν την περιουσία του κόσμου για μια(κυριολεκτικά)φρατζόλα ψωμί. Το τραγικό όμως είναι πως ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού βλέπει με καλό μάτι μια τέτοια προοπτική,θέλει δηλαδή να επιστρέψει σε ένα αδύναμο και ανίσχυρο νόμισμα,σε μια κρατικοδίαιτη οικονομία,σε ένα τριτοκοσμικό κοινωνικό περιβάλλον.

Φαντάζει στο μυαλό του ιδεατό το σενάριο μιας χώρας που έχει παρέλθει,μιας κατάστασης που μας οδήγησε εδώ. Και η απορία μου είναι η εξής,αυτοί δεν είναι προδότες; Δεν είναι προδότης όποιος δέχθηκε όλα αυτά τα χρόνια το ρουσφέτι,την σπατάλη,την ανομία οδηγώντας την χώρα στην πτώχευση και διαλύοντας μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων στερώντας κάθε όνειρο. Προδότης δεν είναι όποιος καλοβλέπει την επιστροφή σε ένα απαξιωμένο σύστημα ακόμα και όφελος να μην έχει,μόνο και μόνο από ανασφάλεια;

Φτάνοντας στα 34 μου είναι πρώτη φορά που νοιώθω εγκλωβισμένος,αισθάνομαι σαν κάποιος να μου έκοψε τα πόδια και να ξύπνησα μια μέρα ανίκανος να περπατήσω,να τρέξω,να ζήσω την ζωή μου. Και είναι όλες εκείνες τις φορές που θυμώνω με την γενιά μου διότι είδε το τυρί αλλά δεν είδε την φάκα. Πιο πολύ όμως θυμώνω με όλους αυτούς τους προδότες που έχτισαν,συντήρησαν και βολεύτηκαν μέσα σε αυτό το σάπιο,πρόστυχο και άρρωστο κατεστημένο.

Η εποχή που ζούμε είναι κρίσιμη,είναι εποχή αποφάσεων όχι μόνο για τα οικονομικά αλλά και για εμάς τους ίδιους. Είναι επιβεβλημένο να καθορίσουμε τι θέλουμε ως λαός και εδώ έγκειται ο χαρακτηρισμός μας ως γελοίους. Διότι εάν θέλουμε να είμαστε σοβαροί θα πρέπει να αποφασίσουμε που θέλουμε να ανήκουμε και τι κοινωνία επιδιώκουμε να χτίσουμε. Δεν γίνεται να θέλεις να ανήκεις στην Δύση αλλά να συμπεριφέρεσαι σαν ανατολίτης,δεν συνάδουν αυτά τα 2. Η μόνη ελπίδα είναι πως αυτό το υγιές κομμάτι του πληθυσμού θα μπορέσει να βγει στην επιφάνεια γιατί καμία αλλαγή δεν θα προέλθει από τους πρωτεργάτες και συνεχιστές του σάπιου συστήματος. Τέλος μιας και αύριο είναι εθνική εορτή να θυμίσω,όχι πλαστικά σε πλατείες και ακτές......