Αν και δεν ασχολούμαι με τα αθλητικά,το σκάνδαλο με τα στημένα παιχνίδια μου τράβηξε την προσοχή και αυτό γιατί αποδείκνυε με έναν περίτρανο τρόπο την φούσκα στην οποία μέσα ζούσαμε. Σήμερα λοιπόν παρακολούθησα έκπληκτος τους οπαδούς του Ολυμπιακού Βόλου να διαμαρτύρονται για τον υποβιβασμό της ομάδας τους και να απειλούν ότι θα κλείσουν το λιμάνι του Βόλου. Πέρα από την νοοτροπία που κατέχει μερίδες του πληθυσμού,όπως αποδείχτηκε και με τους ιδιοκτήτες ταξί,πως τα πάντα είναι κτήμα τους και μπορούν να αποφασίζουν πότε θα κλείνουν και πότε θα ανοίγουν λιμάνια ή αεροδρόμια,αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν θέλουν να τιμωρηθεί η ομάδα τους της οποίας ο πρόεδρος διέπραξε εγκληματικές πράξεις εις βάρος άλλων ομάδων. Επιδιώκουν την ατιμωρησία και αντιδρούν στην απόδοση δικαιοσύνης γιατί πολύ απλά είναι εναντίον τους.Προτιμούσαν να νοιώθουν υπερήφανοι για μια ομάδα που κέρδιζε αγώνες σε στημένα παιχνίδια παρά να προκαλέσουν οι ίδιοι την απαιτούμενη κάθαρση. Εάν λοιπόν πάει κάποιος και τους ρωτήσει πέρα από τον Ολυμπιακό εάν αισθάνονται υπερήφανοι που είναι Έλληνες θα σου απαντήσουν με μια φωνή "ΒΕΒΑΙΑ".Τι είναι όμως αυτό που κάνει τους συγκεκριμένους ανθρώπους και ένα μεγάλο ποσoστό των Ελλήνων να αισθάνονται υπερήφανοι;
Ο Έλληνας μετά την μεταπολίτευση συμπεριφέρεται ως ένα κακομαθημένο παιδί.Δεν έχει μάθει να σέβεται τους γύρω του γιατί πολύ απλά δεν του το έμαθε κανείς,αδιαφορεί για το περιβάλλον,είναι αμόρφωτος,νομίζει πως με την κουτοπονηριά μπορεί να καταφέρει τα πάντα,νοιώθει ανώτερος δίχως να έχει να επιδείξει κάποιο δικό του επίτευγμα αλλά στηριζόμενος σε αυτά που του άφησαν οι προηγούμενες γενιές. Όμως το παρελθόν ανήκει σε αυτούς που το έχτισαν και για να πείσεις πως είσαι άξιος διάδοχος θα πρέπει να το εξελίξεις. Η Ελλάδα κατοικείται από ανθρώπους που επιδεικνύουν με την πρώτη ευκαιρία τον τόπο τους ως το μέρος που γέννησε την Δημοκρατία και ως μια χώρα πολιτισμού και το μόνο που αντικρίζει γύρω του κανείς είναι καφρίλα.Καφρίλα πορευομένη από ανθρώπους που πιστεύουν πως είναι απόγονοι του Περικλή,του Μέγα Αλέξανδρου,του Πλάτωνα,του Σοφοκλή. Είμαστε λοιπόν απόγονοι όλων αυτών όταν παρκάρουμε τα αμάξια στα πεζοδρόμια εμποδίζοντας την διέλευση των πεζών,παραβιάζοντας τους σηματοδότες,πετώντας τα σκουπίδια στον δρόμο,χτίζοντας αυθαίρετα,καταστρέφοντας παραλίες,όταν περιορίζουμε το λεξιλόγιο μας σε 200 λέξεις,όταν δεν επενδύουμε στην ανάπτυξη αλλά σκοπός της ζωής μας είναι να μπούμε στο δημόσιο και να βγούμε στην σύνταξη στα 55;
Πραγματικά ντρέπομαι που είμαι Έλληνας,και αισθάνθηκα έντονα αυτή την ντροπή πριν από 6 χρόνια με το πρώτο μου ταξίδι στο Βερολίνο,βλέποντας πως μπορεί να ζει και να λειτουργεί μια πολιτισμένη χώρα και πόλη. Καταστάσεις που εδώ μοιάζουν εξωπραγματικές,εκεί είναι αυτονόητες.Και όμως εάν πεις κάτι τέτοιο σε έναν απο τους "απόγονους"των αρχαίων Ελλήνων θα έχει να σου αντιτείνει πως "Εδώ είναι Ελλάδα".Ακριβώς,εδώ είναι η χώρα του τσάμπα μάγκα,του φραπε,της λαμογιάς,της προσβολής,του άρπα κόλλα,του δήθεν.Εδώ είναι Ελλάδα και θα κάνουμε ό,τι μας καπνίσει δίχως να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν......όμως ο λογαριασμός έφτασε και ζητείται να πληρωθεί.
Βέβαια υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που μας δίνουν το παράδειγμα,πολίτες που αντιτίθενται σε όλη αυτή την χυδαία πραγματικότητα και αποφασίζουν όχι να στηριχτούν στα "δεκανίκια" της αρχαίας κληρονομιάς αλλά να αφήσουν το δικό τους στίγμα.Άνθρωποι σαν τον Λάνθιμο,τον Μιχάλη Ζουλουμίδη(πρόεδρος στην εταιρεία ΑΛΓΗ που ασχολείται με τη καλλιέργεια και εμπορία διεθνώς της σπιρουλίνας),ή εταιρείες σαν την ΝΑΝΟ PHOS καινοτόμο στη δημιουργία προϊόντων τα οποία αδιαβροχοποιούν και προστατεύουν «καθημερινές» επιφάνειες βασιζόμενη στην νανοτεχνολογία ή τους πρωταθλητές μας που αρκετοί από αυτούς κάτω από αντίξοες συνθήκες συνεχίζουν να προπονούνται.
Ναι για αυτούς και αρκετούς άλλους μπορώ να νοιώσω υπερήφανος.Για τον κάφρο όμως που περνάει με κόκκινο,μιλάει στο κινητό,πετάει τα σκουπίδια του κάτω,κλέβει το κράτος,δεν ξέρει να γράφει και να μιλάει σωστά την γλώσσα του όχι δεν πρόκειται να είμαι.
Γιατί πολύ απλά δεν του ανήκει τίποτα από αυτή την χώρα,δεν υπάρχει κανένα δημιούργημα του που να αποδεικνύει την σύνδεση του με το παρελθόν.
Η Ελλάδα λοιπόν της μεταπολίτευσης πεθαίνει και μαζί της πεθαίνει και όλο αυτό το σύστημα που συντήρησε τούτο το αίσχος.Το πρόβλημα όμως είναι πως η νοοτροπία του συστήματος αυτού έχει περάσει στην καθημερινότητα μας,έχει γίνει κομμάτι του εαυτού μας και θα χρειαστεί να περάσουν πολλές γενιές για να αλλάξει.Δεν πειράζει,κάλλιο αργά παρά ποτέ,τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου